Πάλι τα γενέθλιά μου ήρθαν και πέρασαν. Πριν μια βδομάδα.
-Ευχές δεχομαι ακόμα ομως βρε!! Χαχαχαχ!!!
Περνάει ο καιρός, και αντί να πεις πως είμαι λίγο πιο ώριμη, λίγο πιο σοβαρή, λίγο πιο κάτι βρε παιδί μου, μένω στα ίδια (και χειρότερα)
Καμιά φορά θέλω να ζήσω σαν έφηβη.
Συγκεκριμένα την περίοδο λίγο μετά την τρίτη λυκείου, όταν νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, να γίνεις τα πάντα. Δεν λέω πάλι, γιατί όταν πραγματικά ήμουν ήμουν πολύ μαζεμένο παιδάκι, και δεν ζούσα, δεν τόλμαγα. Not γενικά.
Θα έκανα διαφορετικές επιλογές. Που ίσως επειδή πιστεύω πως οι εκάστοτε επιλογές μας κάνουν αυτό που είμαστε τώρα, να ελπίζω σε ένα καλύτερο τώρα :P
Anyway! Για να επιστρέψω στα γενέθλιά μου. Έχεις νιώσει ποτέ ότι ξυπνάς ένα πρωί, και για κάποιο μυστήριο λόγο νιώθεις πως έχεις ξυπνήσει σε ένα παράλληλο σύμπαν? Ε αυτό ακριβώς το feeling ειχα. Είχα ξύπνησει στο θέατρο του παραλόγου. Κουλα μηνύμητα, κουλές ατάκες, κουλές συζητησεις.
Περασα ωραία όμως. Μπορει -για άλλη μια φορά- να μη εκανα τπτ το extreme όμως γέλασα πολύ.
Αυτό μου έμεινε. Ξενύχτι μέχρι τις 5 με γέλιο μέχρι δακρύων. Κλασσικά να πετάω τις ατάκες μου κι γω με τις καφρίλες μου και τις κακίες μου, και μια τελεια τουρτα/παστα σοκολατα-φυστικι! Γιαμμιιιι!
Οσο για το ποιοι στειλανε και ποιοι όχι?
Ενα εχω να πω. Αν δεν υπηρχε το fb κλάφτα μανούλα μου. Το τηλέφωνο χτυπησε μονο απο τον στενο οικογενοιακο μου κύκλο, και απο 2 φιλους. Που ειδικά ο ένας με εξέπλησε, καθώς δεν περιμένα καν να στειλει sms, αλλα θα εστελνε μέσω fb/μσν. Οπως έκαναν όλοι οι άλλοι.
Αν κρατάω κακία? Οχι. Οχι ιδιαιτερα.
Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι οτι βλεπεις κάποια πραγματα σχετικά οχι με το ποιοι σε θυμηθηκανε, και ευχήθηκανε, ετσω και τυπικά, αλλα ποιοι δεν ειπαν κουβέντα, ενώ περίμενες το αντίθετο.
Παντως το feeling που λέγαμε ακόμα το έχω. Ακόμα νιώθω πως ζω στο θέατρο του παράλογου.
Δεν λέω είναι ωραια. Αλλα ειναι περιεργα. Δεν έχω καθορίσει ακόμα το "καλώς" ή "κακως" περιεργα. Απλώς περιεργα.
Δεν είναι οτι συμβαινουν και τιποτα μεγαλειώδεις κουλά γεγονοτα. Απλώς πολλά μικρά μικρα πράγματα. Απο αυτά που συνήθως προσπερνάς σαν να μην έγιναν ποτε.
Και κάποια συμπεράσματα. Που τα κρατάω μονο για μένα. Προσωπική κριτική και αυτοκριτική.
-Ευχές δεχομαι ακόμα ομως βρε!! Χαχαχαχ!!!
Περνάει ο καιρός, και αντί να πεις πως είμαι λίγο πιο ώριμη, λίγο πιο σοβαρή, λίγο πιο κάτι βρε παιδί μου, μένω στα ίδια (και χειρότερα)
Καμιά φορά θέλω να ζήσω σαν έφηβη.
Συγκεκριμένα την περίοδο λίγο μετά την τρίτη λυκείου, όταν νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, να γίνεις τα πάντα. Δεν λέω πάλι, γιατί όταν πραγματικά ήμουν ήμουν πολύ μαζεμένο παιδάκι, και δεν ζούσα, δεν τόλμαγα. Not γενικά.
Θα έκανα διαφορετικές επιλογές. Που ίσως επειδή πιστεύω πως οι εκάστοτε επιλογές μας κάνουν αυτό που είμαστε τώρα, να ελπίζω σε ένα καλύτερο τώρα :P
Anyway! Για να επιστρέψω στα γενέθλιά μου. Έχεις νιώσει ποτέ ότι ξυπνάς ένα πρωί, και για κάποιο μυστήριο λόγο νιώθεις πως έχεις ξυπνήσει σε ένα παράλληλο σύμπαν? Ε αυτό ακριβώς το feeling ειχα. Είχα ξύπνησει στο θέατρο του παραλόγου. Κουλα μηνύμητα, κουλές ατάκες, κουλές συζητησεις.
Περασα ωραία όμως. Μπορει -για άλλη μια φορά- να μη εκανα τπτ το extreme όμως γέλασα πολύ.
Αυτό μου έμεινε. Ξενύχτι μέχρι τις 5 με γέλιο μέχρι δακρύων. Κλασσικά να πετάω τις ατάκες μου κι γω με τις καφρίλες μου και τις κακίες μου, και μια τελεια τουρτα/παστα σοκολατα-φυστικι! Γιαμμιιιι!
Οσο για το ποιοι στειλανε και ποιοι όχι?
Ενα εχω να πω. Αν δεν υπηρχε το fb κλάφτα μανούλα μου. Το τηλέφωνο χτυπησε μονο απο τον στενο οικογενοιακο μου κύκλο, και απο 2 φιλους. Που ειδικά ο ένας με εξέπλησε, καθώς δεν περιμένα καν να στειλει sms, αλλα θα εστελνε μέσω fb/μσν. Οπως έκαναν όλοι οι άλλοι.
Αν κρατάω κακία? Οχι. Οχι ιδιαιτερα.
Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι οτι βλεπεις κάποια πραγματα σχετικά οχι με το ποιοι σε θυμηθηκανε, και ευχήθηκανε, ετσω και τυπικά, αλλα ποιοι δεν ειπαν κουβέντα, ενώ περίμενες το αντίθετο.
Παντως το feeling που λέγαμε ακόμα το έχω. Ακόμα νιώθω πως ζω στο θέατρο του παράλογου.
Δεν λέω είναι ωραια. Αλλα ειναι περιεργα. Δεν έχω καθορίσει ακόμα το "καλώς" ή "κακως" περιεργα. Απλώς περιεργα.
Δεν είναι οτι συμβαινουν και τιποτα μεγαλειώδεις κουλά γεγονοτα. Απλώς πολλά μικρά μικρα πράγματα. Απο αυτά που συνήθως προσπερνάς σαν να μην έγιναν ποτε.
Και κάποια συμπεράσματα. Που τα κρατάω μονο για μένα. Προσωπική κριτική και αυτοκριτική.
3 αναταράξεις:
Χρόνια Πολλάαααααα poetακι:DDD
Εύχομαι τα πάντα να σου έρθουν όπως επιθυμείς!
Και δε χρειάζεται να γίνονται πάντα exteame πράγματα..τα μικρά και απλά είναι αυτά που αξίζουν!!
Σε φιλώ:)
Ευχαριστώ Ziggy μου! Να σαι καλά!
Και ναι, τα μικρά και αληθινά ειναι αυτα που μένουν!
Χρόνια Πολλα κοριτσακι μου.....εχω χαθει απο προσωπου γης αλλα δεν διανυω και την ωραιοτερη φαση της ζωης μου, συν του οτι δεν εχω ιντερνετ...χιλιοχρονη και η μελαγχολια μην σε ριχνει....συμβαινει και θα συμβαινει...αυτη η ψυχοσύνθεση η μπερδεμενη ειναι που μας κρατα ζωντανους...;) φιλια και να προσεχεις τον εαυτο σου..<3
Δημοσίευση σχολίου