Και ρωτω: Τώρα τι?

Πάει η μεγάλη Βδομάδα, και τα τελειώσαν τα πάθη.
Του Χριστου βεβαιώς, γιατί τα ανθρωπινα τελειωμό δεν έχουν! (για να μη πώ τα δικά μου και με πειτε και εγωκεντρική γιατι το ακουσα κι αυτο βεβαιως βεβαιως!)

Νηστέψαμε με hot-dog, σουβλάκια, σοκολατες, και αυγα! (παρασύραμε και άλλους πραγματικους νηστευσαντες αλλα δεν βαριεεεσαι)

Είδαμε τον Ν. φιλο που σπουδάζει αλλού, και ήρθε για τις διακοπές. (Βεβαια μου αξίζει βρισιμο γιατί τον είδα μόνο μια φορα.)


Πηγαμε στην Ανάσταση! (Με το ζόρι και με κατι ρουχα που χα να βαλω απο όταν ήμουν στην dark φαση μου- για να δειτε σε τι καλη διαθεση ήμουν) αλλα δεν είχα λαμπάδα. Ο νουνός δεν μου πήρε φέτος. Το λέω γιατί μέχρι πέρσι μια χαρα είχα την λαμπαδιτσα μου! Δεν είχε βεβαια barbie πανω. Ακόμα χειροτερα ουτε κανέναν action man! (το bad boy των barbie μου όταν ήμουν μικρή! Σιγα μη τους είχα τον μονοχνωτο τον Ken!)αλλα ήταν μια λαμπαδα!

Κουκλια δεν είναι? Τεσπα όμως! Γιατί δεν ήταν εκεί το θέμα μας!  (Οχι πως ξέρω πιο είναι αλλα τέλος πάντων!) Οποτε απο την ανασταση και μετά αρχισε το φαι... Το τι φάγαμε δεν λέγεται. Για το τραπέζι το βραδυ της αναστασης να πω? Που στις 2 η ωρα τη νυχτα φάγαμε τον αμπακο, και μετά ξαγρύπνησα γτ που να κατέβει κάτω? Για το τραπέζι την κυριακη του Πασχα στο εξοχικο? Για το τραπεζι την Δευτερα,καθότι εχουμε πήξει στις Γεωργιες? Η για το οτι ακομα και τωρα τρωμε αρνι/κατσικι και να δουμε ποτε θα τελειώσουνε, γιατι μας στειλανε ενα αρνι κι ενα κατσικι απο το χωριο και τρεχα γυρευε. Κατάλαβες. Και να φανταστεις οτι εγω ΠΑΛΙ τρωω το λιγοτερο απο ολους.

Αυτό το πραγμα ρε παιδι μου δεν το καταλαβαινω. Πως τρωνε μερικοι τοοοοσο πολυ, αναγουλιάζω μόνο στην σκεψη! (γτ εγω όταν λέω έφαγα πολυ, εννοω έφαγα ενα νορμαλ γεμάτο πιατο απο τα μεγαλα. Γιατι υπο κ.σ  (κανονικες συνθηκες) τρωω σε πιατο φρουτου. -αλλα κιλά δεν λέω να χάσω πφ!-

Τι άλλο ήθελα να πω? Α ναι. Που λέτε έφαγα μια κριση -κρισαρα- περι αχρηστοσυνης μου, και περι (μη) σπουδαιοτητας-χα- της υπαρξης μου. Ηττα 1-0. Κωλοζωη. Αφου λοιπον εφαγα την κριση μου, και μετα δεν μπορουσα να αναπνευσω, και μετα εμπηξα τα κλαμματα σα 10χρονο, εκλαψα για όλα όσα ήθελα να κλαψω τόσο καιρο και αγωνιζόμουν να μην.

Η αλήθεια είναι οτι προσπαθω να δειχνω τουλ στην φαμιλια μου οτι είμαι οκ. Ειμαι καλα κι τα σχετικα.
Αρκετά εχουν περάσει εξαιτίας μου, για να τους δωσω κι άλλα να ανησυχουν.

Βεβαια αυτό ακριβώς είναι κι αυτό που εν τέλη κουράζει.

Α ξέχασα να αναφέρω πως μέσα σε όλες αυτές της μέρες είχα κι ένα fail  ραντεβου, που καλύτερα να μην είχα. Πφ! Και μετά σου λεει ο άλλος (απο το σοι εννοω, όχι το ραντεβου) οτι μπορεις να έχεις όποιον θες. Ναι ουυυ το βλέπουμε πεστου.

Χμμμμ, α ναι τελείωσα και κάτι, που θέλω να σας δείξω σε επόμενη ανάρτηση. Δηλαδή το είχα τελειώσει εδώ και πολύ  καιρό απλώς βρήκα την ευκαιρία να το κορνιζάρω και να το ετοιμάσω εντελώς!

Τι αλλο... τι άλλο.  Ναι. Σωστά. Κατέληξα πολλάκις στο συμπερασμα οτι είμαι χοντρη.-κι ολο αυτό το φαι που ανέφερα δεν βοηθάει την κατασταση.- Γαμω τα κιλα μου γαμω. Σταθερά 50. Αντε να πάνε 51 ή 49 . Αλλα στα 40 (καλα οκ, έτσω 45)  δεν πάνε με τπτ.
 Χμφφφ!! Και πριν πει κανεις οτι ειμαι υπερβολική να τονίσω πως είμαι ένα κι ένα μίλκο.  Ε δν ειναι κατασταση αυτη! Ουφ!
Και το πιο τραγικό απο όλα ειναι πως όποτε στεναχωριεμαι για τα κιλα μου -καλη ώρα- ή επειδη εχω βγαλει ακμή τώρα στα γεράματα, πάω και το ρίχνω στην Νουτελα. Τραγικοοοο??


Αυτάαα τα ολιγα for now!