Part A.

                   Κι ενώ οι φίλοι μου στοιχηματίζουν πόσο θα διαρκέσει η καλή μου διάθεση, -κάαααααανε φίλους να δεις καλό σου λέει μετά!- ή τουλάχιστον έτσι νομίζω αφού δεν μου έχουν πει τπτ τέτοιο κατάμουτρα - απλώς η μια ζηλεύει και λέει πες μας τι πίνεις εσύ και δεν μας δίνεις, ο άλλος περιμένει τη πτώση μου γιατί είναι too good to be true, και ο τρίτος λέει ότι ασχολούμαι με αμπελοφιλοσοφίες- ενώ λοιπόν λέω γίνονται όλα αυτά η δική μου διάθεση καλά κρατεί! 

                  Καθημερινά βρίσκω λόγους και πράγματα να χαίρομαι!

Μπορεί να είναι από το πιο μικρό πράγμα, 

όπως ότι βρίσκω θέση να κάτσω στα ΜΜΜ όταν είμαι κουρασμένη (μεγααααααααλο πράγμα αυτό)

ή όταν τυχαίνει ενώ είμαι λίγο αδιάθετη/αρρωστούλα να βρίσκετε κάποιος συγγενής/φιλος/γνωστός με αμάξι που μπορεί να με πετάξει λίγο πιο κοντά στο σπίτι (μεεεεεεεεεγααααααλο πράγμα κι αυτό!)

ή όταν οι αναμονές στις διαφορές ουρές διαρκούν λιγότερο από ότι θα περίμενα (αυτό κι αν είναι καλό, ειδικά για όποιον ζει Αθήνα το εκτιμάει ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ!)

Χαίρομαι για πράγματα αυτονόητα, τόσο αυτονόητα που έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να τα απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε που τα έχουμε, και τα θεωρούμε αυτονόητα.

Όπως ότι έχω 2 πόδια, 2 χέρια, 2 μάτια, 1 στόμα,  και εν γένει όλα τα όργανα του σώματος εξωτερικά και εσωτερικά και όλα βαίνουν καλώς.

Οκ σίγουρα έχω μικρο-προβλήματα, αλλα so what?  Φαντάσου να ήμουν σε κατάσταση που δεν θα μπορούσα να φροντίσω μόνη μου τον εαυτό μου. 

Ξυπνώντας με αυτή την λογική φυσικό δεν είναι να είμαι ευδιάθετη?

Χαίρομαι γιατί έχω πρώτα από όλα την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μου η οποία με αγαπάει και με στηρίζει.

Φυσικά και έχουμε τους διαπληκτισμούς μας, όπως όλοι, 

αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μ αγαπάνε λιγότερο!

Χαίρομαι όμως και για πιο προσωπικά πράγματα. 

Για παράδειγμα όταν απολαμβάνω ένα γλυκό ή ένα φαγητό που μ αρέσει! (εννοείτε χωρίς τύψεις για τις θερμίδες, γτ εκεί ειναι η πραγματική απόλαυση, να μην αγχώνεσαι για τα κιλά που ίσως πάρεις. Άλλωστε τόσα χρόνια παρά το γεγονός ότι τρώω άτσαλα και ότι να ναι όπως να ναι, όταν να ναι, διατηρούμε πάντα σε φυσιολογικά επίπεδα)

ή όταν ο Θέμος, ο γάτος μου ντει, έρχεται και μυρίζει και κάθεται πάνω μου, στα πόδια μου, στο κεφάλι μου, στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, γενικώς όπου του ρθει και κοιμάται μαζί μου, 

ή όταν αργώ να ξυπνήσω έρχεται και με δαγκώνει, ή με πλησιάζει στο πρόσωπο σαν να τσεκάρει ότι αναπνέω ακόμα :P 

(έχω ένα θεματάκι με τον ύπνο! Τον λατρεεεευυυω!!! Κι μ αρέσει να κοιμάμαι ατελείωτες ώρες) 

ή όταν έρχεται στην πόρτα και με "υποδέχεται" όταν γυρνάω σπίτι! Ακόμα περισσότερο, όταν σε άσχετες στιγμές έρχεται κοντά μου και μου κάνει pur-pur-pur!

Σε ακόμα πιο προσωπικό και εσωτερικό επίπεδο χαίρομαι γιατί είμαι ΔΥΝΑΤΗ και κατάφερα να σηκωθώ για άλλη μια φορά. Γιατί φίλε/φίλη εκεί είναι η μαγκιά στην ζωή! 

Όχι να μη πέφτεις, αλλά να μπορείς να σηκώνεσαι ξανά και ξανά.

Πόσες φορές? Σαν την ρήση που λέει

ΝΙΚΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΠΟΤΕ... ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ 9 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΗΚΕ 10 !!!

 

Χαίρομαι για τόσα πράγματα, και αληθινά αν το θέλεις μπορείς να βρεις πολλά πράγματα για να χαρείς, που το κέφι μένει.

Και όλο αυτό συμπληρώνεται ευχάριστα με τις συζητήσεις με τους φίλους μου! (τις καμένο/χιουμοριστικές)

Χαίρομαι γιατί ψάχνοντας να βρω ποια είμαι πραγματικά 

ψάχνω να βρω πράγματα που μ αρέσουν καθημερινά.

Ακόμα και για "αρνητικά" σημεία της ζωής μου -ή έτσι τα έβλεπα ώς τώρα- 

αλλάζω την οπτική με την οποία τα αντιμετωπίζω

Τρανταχτά παραδείγματα είναι η σχολή και η δουλειά.

Για την μεν σχολή χαίρομαι γιατί επιτέλους είμαι ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ στους τίτλους τέλους

Κοινώς την τελειώνω! Πιστεύω πραγματικά, πως αν όλα πάνε καλά θα πάρω πτυχίο ΤΟ ΠΟΛΥ μέχρι το Σεπτέμβρη του 2011. Κι αυτό με χαροποιεί ακόμα πιο πολύ γιατί θα είμαι ελεύθερη να ακολουθήσω τα πραγματικά μου θέλω και όνειρα, όποια κι αν καταλήξουν να είναι αυτά!

Για την δε δουλειά, σκέφτομαι θετικά γιατί ξέρω πως δουλεύοντας τώρα εκεί, και δείχνοντας ένα θετικό και συνεργάσιμο πρόσωπο, με όλη την καλή διάθεση που έχω να βοηθήσω και να μάθω 5 πράγματα παραπάνω, ουσιαστικά δείχνω στα πρόσωπα που πρέπει να το δουν (aka familly)

πως έχω ωριμάσει αρκετά και δεν τα περιμένω όλα έτοιμα στο πιάτο. Έτσι όταν παρουσιαστούν ευκαιρίες σχετικές με τα πραγματικά μου θέλω θα είναι πιο εύκολο να τους πείσω να με στηρίξουν στις αποφάσεις μου, και να μη τις θεωρήσουν απλά καπρίτσια!

Η ουσία είναι πως κατά ένα μυστηριώδη τρόπο βρήκα το τρόπο να χαίρομαι.

Και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαίρομαι. Δεν είναι ότι το λέω για να το πω. Είναι κάτι σαν φιλοσοφία ζωής και θετικής θεώρησης των πραγμάτων.

Ακόμα κι αν δω ή συμβεί κάτι άσχημο δεν το αφήνω να με επηρεάσει. 

Σκέφτομαι αυτά που με κάνουν χαρούμενη!

Σας θυμίζει κάτι?

Ναι! Είναι ένας συνδυασμός από μελωδία της ευτυχίας 

-θυμηθείτε το τραγουδάκι που έλεγε-

"When the dog bites
When the bee stings
When I'm feeling sad
I simply remember my favorite things
And then I don't feel so bad"

Αλλά και το παιχνίδι της χαράς!

-θυμηθείτε και πάλι εκείνο το παιδικό βιβλίο με το κοριτσάκι 

την Πόλυ(Άννα) που ότι και αν του συνέβαινε χαιρόταν πάντα.

Και πάντα προσπαθούσε να βρίσκει κάτι αστείο ή ευχάριστο ακόμα και σε δυσάρεστα γεγονότα.

Ε κάπως έτσι προσπαθώ να διαμορφώσω και την δική μου φιλοσοφία.

Believe me, κάνει καλό
Με μια πρώτη γεύση, όχι επειδή ξαφνικά η ζωή γίνεται καλύτερη και ευχάριστη, 

αλλά γιατί νιώθεις εσωτερικά καλύτερα, και αυτό είναι πιο σημαντικό.

Όμως παρατήρησα και το άλλο φαινόμενο.

Όσοι με γνωρίζουν, θα καταλάβουν γιατί την πρώτη μέρα δυσκολεύτηκα

πάρα πολύ να βρω κάτι να χαρώ.

Όμως αποφάσισα να συγκεντρωθώ σε κάτι πάρα πολύ απλό.

Τον γάτο μου.

Όλη την μέρα σκεφτόμουν τα μουτράκια του, τα καμώματα του, τα πάντα.

Και όσο τον είχα στο μυαλό μου χαιρόμουν.

Πραγματικά όμως. Δεν πίεσα τον εαυτό μου, σε φάση πρέπει να νιώσω χαρά! :P

Την άλλη μέρα ήταν λίγο πιο εύκολο να κρατήσω την χαρά που αντλούσα από το γάτο μου μέσα μου!

Την επόμενη ήταν ακόμα πιο εύκολο και μάλιστα βρήκα και κάτι ακόμα μικρο να χαρώ

Την μεθεπόμενη κάτι ακόμα.

Δεν περίμενα μεγάλα γεγονότα για να χαρώ. Αρκουσαν και τα μικρά! Μια φευγαλέα σκέψη, ένα ζωάκι, μια κουβέντα, το λεωφορείο που ήρθε αμέσως, μια βόλτα. Όλα αυτά!

Δεν λέω ότι είναι εύκολο. Αλλά μπορεί να γίνει.

Ακόμα και τώρα δεν το κάνω εντελώς ασυναίσθητα αλλά ψάχνω πράγματα 

που μπορώ να νιώσω για αυτά χαρά και ευγνωμοσύνη.

Από κάτι απειροελάχιστο ως και κάτι μεγαλύτερο. 

Οτιδήποτε!

Δεν έχει σημασία ο λόγος. Αλλά το συναίσθημα που νιώθεις!

Εκτός από όλη αυτή την εσωτερική αλλαγή είναι και κάτι ακόμα.

Πριν αρκετό καιρό (κανα μήνα ) είχα συζητήσει με κάποια άτομα (και δεν ξέρω αν το θυμούνται)

το γεγονός ότι ένιωθα απλώς ΑΔΕΙΑ. 

Ανίκανη να δώσω το οποιοδήποτε συναίσθημα σε οποιονδήποτε.

Και μάλιστα είχα πει πως είμαι σε μια κατάσταση που νιώθω ότι έδωσα τόσα πολλά, 

που πλέον το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω.

Όμως τελικά ανακάλυψα πως δεν είναι καθόλου έτσι.

Έχω πάρα πολλά ακόμα μέσα μου.

Πάρα πολύ Αγάπη για να δώσω

και την δίνω!

Στον εαυτό μου (θα το αναλύσω σε άλλο ποστ αυτό) πρώτα απο ολα,

 προσπαθώ να την δώσω

στην οικογένεια μου και στους φίλους μου

μένοντας δίπλα τους όταν με χρειάζονται,

στον γάτο μου,

Και φυσικά την στέλνω σε εκείνον με τον οποίο είμαι ερωτευμένη. 

Τον Λύκο μου.

Και πραγματικά νιώθω υπέροχα αυτό και με γεμίζει.

Γιατί δίνω την αγάπη για μένα

(ακόμα και αν ακούγετε λίγο εγωιστικό αυτό)

Δίνω την αγάπη που έχω για να νιώσω καλά εγώ μέσα μου.

Να νιώσω ΓΕΜΑΤΗ

Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί ανταποκριθούν

στο συναίσθημα και στην θετική ενέργεια που στέλνω

αλλά είναι η πρώτη φορά που δεν με νοιάζει!

Δεν αγαπάω επειδή περιμένω ανταπόκριση 

-οπότε αν αυτή δεν έρθει πληγώνομαι-

Αγαπάω γιατί νιώθω χαρά με αυτό.

Και αυτό είναι κάτι που κανείς, κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει

Μόνο εγώ έχω την δυνατότητα να το στερήσω από τον εαυτό μου.

Και πιστεύω πως ίσως επειδή τώρα κάνω ότι κάνω για τον εαυτό μου,

και δεν μπαίνω σε διαδικασία "εκβιασμού" 

-αφού σ αγαπάω πρέπει να μ αγαπάς-

θα συμβούν τα καλύτερα!

(αυτά ήθελα να πω πάνω κάτω! Δεν ξέρω αν θα γράψω και part B επί του θέματος!)