INSIDE ME

Τελευταία σκέφτομαι πολύ σχετικά με τον εαυτό μου.
Τα θέλω μου, τα όρια μου, τα όνειρα μου.

Τα λάθη μου.

Συνειδητοποίησα πως επιθυμώντας τόσο πολύ να γίνω αποδεκτή από τους γύρω μου και να με συμπαθήσουν και να με αγαπήσουν και να γίνω κομμάτι της ζωή τους, άλλαζα και προσπαθούσα να γίνω αυτό που καλώς ή κακώς πίστευα πως θέλανε οι άλλοι να γίνω.

Κάτι που ανεξάρτητα απο το αν ήταν καλό ή κακό αυτο το "καινούργιο" ήταν κάτι που δεν ήμουν εγώ.

Κι έτσι με κάθε άτομο ή και "ομάδα" ατόμων που γνώριζα έπαιρνα και μια διαφορετική υπόσταση. Λιγο λιγο, η κάθε υπόσταση απο αυτές άφηνε το στίγμα της. Και πίστευα πως έτσι ήμουν εγώ.

Αν όμως έτσι ήμουν εγώ, γιατί ένιωθα το εγώ μου τόσο ξένο προς εμένα?

Κι έτσι έφτασα στη εσωτερική συνειδητοποίηση πως προσπαθώντας να ευχαριστήσω τους άλλους έχασα τον ίδιο μου τον εαυτό. Ξέχασα πως η ουσία δεν ήταν να γίνω αυτό που θα θέλαν οι άλλοι να είμαι για να με αποδεχτούν, αλλα να αποδεχτώ πρώτα απο όλα εγω η ίδια τον εαυτό μου.

Γιατί πως να απαιτεί κανείς την αποδοχή απο τους τρίτους όταν ο ίδιος τρώγεται με τα ρούχα του?
Η αποδοχή άλλωστε πρέπει να έρχεται πρώτα απο μέσα μας. Και μετέπειτα απο τους άλλους.
Τότε μόνο είναι πραγματικη! Οταν εντέλει δεν την χρειάζεσαι.

Γιατί μεταξύ μας τώρα οταν έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι, και τον σέβεσαι πρώτα απο όλα εσύ ο ίδιος δεν σε ενδιαφέρει τελικά τι θα πουν οι τρίτοι.

Φυσικά και δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα "Αυτή είμαι πραγματικά, και με αποδέχομαι"
Εχω πολυ δρόμο ακόμα προς την αυτογνωσία μου. Γνωρίζω πως δεν θα είναι ευκολο γιατί οι κακές συνήθειες δύσκολα αποβάλλονται, αλλα τελικά ξέρεις κατι?


Εγώ είμαι ο μακροβιότερος συνοδοιπόρος στην ζωή μου. 
Έτσι συνειδητοποίησα πως πρώτα απο όλα πρεπει να βρω τον εαυτό μου.

Θα θελα οι φίλοι που έχω τώρα να με στηρίξουν σε αυτή την εσωτερική αναζήτηση,
αν και κατα βάση είναι ένας δρόμος που πρέπει να διαβώ μόνη μου.

Ελπίζω τουλάχιστον στο τέρμα του δρόμου να έχω δίπλα μου άτομα που θέλουν να είναι μαζι μου για αυτο που τελικά -θα ανακαλύψω οτι- είμαι και όχι για αυτό που τόσο καιρό πρόβαλα στον καθένα και νομίζει οτι είμαι...