Dark Side of the Moon

24 Μαρτιου 1973

Είναι η μέρα που κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία το πασίγνωστο πλέον άλμπουμ 

των Pink Floyd  

«Dark Side of the Moon» 

το οποίο έγινε ένα από τα πιο εμπορικά όλων των εποχών.

3 αγαπημένα κομματια απο το συγκεκριμένο τους αλμπουμ

 Brain Damage

Breathe

Eclipse

Σήμερα 21 Μαρτιου κτος των άλλων ειναι και παγκόσμια μέρα ποίησης.

Απο το Σαν Σήμερα:

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Με πρωτοβουλία της UNESCO ορίστηκε η 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το 1999.

Ο διεθνής πολιτιστικός οργανισμός θέλησε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει την τέχνη της ποίησης και συγκεκριμένα τις προσπάθειες των μικρών εκδοτών να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

Ενα μικρο ποιημα  για τους θαυμαστές του είδους...

Το κρεβάτι περήφανο.
Ειδε την ενωση μας
ως το βαθυ αρκουδοδασος
με το μεγαλο ποταμι
και τους πεντε αητους.

Δεν ειχα να προσθέσω
άλλο στίχο
άλλη λέξη
στο σώμα σου βίωνα
όλη την ποίηση.

Το αμέτρητο βάθος το μέτρησα
μ’ενα πουπουλο δεμενο σε κλωστή
δεν κατεβαινε, ανεβαινε.
Τα χειλη σου.

Σε σήκωσα στα χέρια μου
και πεταξα.

Γ. Ρίτσος


Και για τους Ερωτευμενους...

Αγάπη

Ν’ αγαπάς

σημαίνει να σπαρταράς

στα σεντόνια

ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία…

Γιατί αγάπη

δεν ειν’ ένας τρυφερός παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας

νερού

και φωτιάς.

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

Ειναι Μυστήρια η Χώρα των Δακρύων

Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων
Κάθε φορά που χάνομαι.. μέσα σε σκέψεις ... τρελαίνομαι..
Όχι πως με ενοχλεί ... όχι ...
Απλά στο χαρτί ξεσπάω ...

Δεν είναι ωραία, γελάω σπάνια τελευταία ...
Δεν κοιμάμαι καλά
Δεν έχω να σου πω τα νέα μου
Έχω χαθεί με την παρέα μου..
Και νιώθω κάπως, νιώθω πάγος να σπάσω περιμένω πάντως
Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων
Την επισκέπτομαι αυτό είναι δικό μου μείον
Κάτι γίνεται, καθυστερώ και χάνω πτήσεις
Κι άθελά μου στήνω την αγάπη στις αφήξεις
Κλείνομαι στον εαυτό μου, στην απομόνωση
Μαζεύω στην καρδιά μου δυνάμεις για μεταμόρφωση
Έμαθα να δίνω την αγάπη μην φοβάσαι εκεί θα είμαι αν με χρειαστείς να το θυμάσαι ...

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι

Αφήνω τόπο σ'αγαπώ στην άκρη μεγάλωσα με αξίες
Όσοι με θέλουνε και δίνουν αγάπη κάθονται δίπλα μου για να περάσουμε δυσκολίες
Να μαζέψουμε δυνάμεις, να πεθάνουν οι φοβίες
Γυρεύω έρωτα, καυτές αγκαλιές, φιλιά ...
Μην μου γαμάτε την καρδιά είμαι παιδί ακόμα ...
Οι φίλοι μου που νοιάζονται αληθινά είναι λίγοι κι έχω χαρεί μαζί τους κάθε πιώμα
Κάθε βόλτα στην Αθήνα, κάθε γκολ, κάθε ρίμα κάθε συμβουλή που πήρα κι έδωσα σε κάθε βήμα ...
Είμαι ο Χρήστος κι εγώ τα λέω χύμα κι αν με προδώσατε, σκεφτείτε το είναι κρίμα ...

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι δεν με σέβονται σαν άνθρωπο
Άσε τους βήτα πεις και τον άσαρκο
Έχουν την έννοια οικογένεια και σημαία
Όχι την πατρίδα μου γαμώ την νεολαία
Που έχει χαθεί σε διευθύνσεις ηλεκτρονικές
Ανθρώπινες φαγωμένες μηχανές καταντήσατε
Ό,τι σιχαθήκατε γίνατε ...
Κάπου χαθήκατε τον γυρισμό δεν βρήκατε
Αναρωτιέμαι πρέπει να στεναχωριέμαι;
Έχω πληγές από σας και δεν ξεχνιέμαι
Μωρό μου χάθηκες, φίλε μου χάθηκες ...
Ό,τι νιώθω γράφω συγνώμη μα δεν κρατιέμαι

«αυτό το κομμάτι, ηχογραφήθηκε σε δύσκολες ημέρες ... ξέρω ποιοι άνθρωπο είναι δίπλα μου, τους σέβομαι, τους αγαπώ τους εκτιμώ και αυτοί επίσης ...οι υπόλοιποι πούλο ...»

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι

ASARKOS
 

Και για όποιον θέλει να το ακούσει

http://www.youtube.com/watch?v=NTmqzips0js

100 ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

100 ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Γιαγιά, μάνα, αδελφή, κόρη.

Σύζυγος, σύντροφος, συνεργάτιδα, ερωμένη.

Ο διεθνής χαρακτήρας της Ημέρας της Γυναίκας καθιερώθηκε το 1910 στην πρώτη διεθνή διάσκεψη Γυναικών στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην Κοπεγχάγη.

Σήμερα εν έτη 2010 κλείνουμε τα 100 χρόνια από τότε.

Όμως πόσοι ξέρουν όλη την ιστορία πίσω από αυτό?

           Η 8^η Μαρτίου είναι μέρα αγωνιστική.  Θεσμοθετήθηκε για να αναδείξει το ρόλο των γυναικών στην διαμόρφωση της ιστορίας. Μια μέρα για να μας θυμίζει τον αγώνα των γυναικών για τη ισότητα των δυο φύλων για να φτάσουμε στο σήμερα του δυτικού κόσμου και για να θυμίζει, ότι είναι ακόμη πολλά αυτά  που πρέπει να ακολουθήσουν.  Γιατί σε άλλα καθεστώτα ή στις χώρες του τρίτου κόσμου η γυναίκα εξακολουθεί να είναι θύμα.

          Στο Παρίσι κατά τη γαλλική επανάσταση, οι πρώτες γυναίκες όρμησαν στους δρόμους και διακήρυτταν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.

           Ο καθορισμός της 8ης Μαρτίου σαν επίσημη ημέρα αφιερωμένη στη Γυναίκα, και σαν επίσημη αργία σε κάποιες χώρες, προέκυψε μετά από διάφορα γεγονότα, με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, γύρω στο 1900 που συνέβησαν τέλη Φεβρουαρίου, αρχές ή μέσα Μαρτίου. 

           Την γιορτάζουμε εις ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας. Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας ντυμένες στα άσπρα, κάνουν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες και ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα από την αστυνομία της πόλης αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.

           Αλλά και στην άλλη άκρη του κόσμου στη Ρωσία, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, το 1917, 2 εκατομμύρια Ρώσοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Οι Ρωσίδες που είχαν μείνει πίσω, συγκλονισμένες από την τραγική αυτή έκβαση του πολέμου, διάλεξαν την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου για να διαδηλώσουν για «Ψωμί και Ειρήνη». Τέσσερις ημέρες μετά ο τσάρος Νικόλαος ο Β’, ο τελευταίος της Ρωσίας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Την ηγεσία τότε ανέλαβε η προσωρινή κυβέρνηση των μπολσεβίκων, η οποία παραχώρησε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Η ιστορική εκείνη Κυριακή, σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ήταν η 8η Μαρτίου.

           Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ανάπτυξη του φεμινισμού οι γυναίκες αρνούνται να δεχτούν τον άτυπο κανόνα της άμισθης εργασίας στο σπίτι σαν αντάλλαγμα της οικονομικής τους στήριξης από τους άνδρες. Σταδιακά όλο και περισσότερες εργάζονται, ψηφίζουν και αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη. Ακόμα όμως υπήρχαν οι μειονότητες (σεξουαλικές ή φυλετικές) και οι γυναίκες που ήθελαν να αποκτήσουν μεγαλύτερη σεξουαλική ελευθερία και το απόλυτο δικαίωμα ”χρήσης” του σώματός τους.

            Στην Ελλάδα η θέση της γυναίκας θεσμικά αναβαθμίστηκε μόλις το 1952 όπου με τον νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα «εκλέγειν και εκλέγεσθαι.» Χρειάστηκαν χρόνια για την ισότητα των δυο φύλων, κι ακόμα περισσότερα για να οριστεί ότι για τον βιασμό ασκείτε  αυτεπάγγελτη δίωξη και για την νομιμοποίηση των αμβλώσεων.

Η 8η Μαρτίου λοιπόν είναι αφιερωμένη στον αγώνα αυτό.

           Καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μετά από πρόταση της γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin, το 1910 κατά την διάρκεια της Δευτέρας Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών, στην Κοπεγχάγη. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε το 1911 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε το 1977, την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη.

            Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

           Από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με σκοπό την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

           Παρόλα αυτά οι σκοτεινές πλευρές της παραβίασης των δικαιωμάτων των γυναικών είναι ακόμα πολλές και παντού. Βρίσκονται στην ενδοοικογενειακή βία, στην σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας, στην παράνομη διακίνηση και εμπορίας λευκής –κι όχι μόνο- σαρκός. Βρίσκονται στην παραγκώνιση των γυναικών στην εργασία επειδή προσπαθούν να συνδυάσουν οικογένεια και εργασία και δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, ή στο φαινόμενο του glass ceiling. (γυάλινης οροφής) –να και κάτι που έμαθα στην σχολή μου τςςςςςς!!- Βρίσκονται στις μακροχρόνια άνεργες γιατί προτιμούν άρρενες συναδέλφους τους, στις ανύπαντρες μητέρες ή στις μονογονεϊκές οικογένειες που αντιμετωπίζονται με καχυποψία, στις από-ιδρυματοποιημένες γυναίκες που στιγματίζονται κοινωνικά… Βρίσκονται σε όλες εκείνες τις γυναίκες που προσπαθούν καθημερινά να μην αποκλειστούν από την κοινωνία, την οικονομία ή την εργασία τους. 

            Και αυτά στον δυτικό κόσμο. Γιατί σε άλλες χώρες η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη.

Ξέρατε ότι… 1. Περίπου 25.000 νύφες καίγονται ζωντανές κάθε χρόνο στην Ινδία εξαιτίας ανεπαρκούς προίκας? Οι ”εμπρηστές” ανήκουν στην οικογένεια του γαμπρού που φροντίζουν ο φόνος αυτός να φανεί σαν ατύχημα ή σαν αυτοκτονία, έτσι ώστε ο γαμπρός να μπορέσει μετά ελεύθερα να κάνει την τύχη του με μία πιο εύπορη σύζυγο. 2. Σε ένα σημαντικό αριθμό χωρών, γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βιασμού τιμωρούνται? Συχνά με φόνο, από τους ίδιους τους συγγενείς τους, έτσι ώστε να διατηρηθεί η τιμή της οικογένειας αμόλυντη! 3.  Σύμφωνα με τη Unicef, 100 με 140 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες έχουν υποστεί κάποια μορφή ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων? Μία πρακτική που σε 28 χώρες της Αφρικής εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευθεί νομικά στις περισσότερες από αυτές. 4. Τα ανήλικα κορίτσια στην Αφρική και τη Νότια Ασία υποχρεώνονται από τις οικογένειες τους σε γάμους, και σαν επακόλουθο σεξουαλική συνεύρεση? Με άτομα-χορηγούς που ίσως τους εξασφαλίσουν ένα πιο βέβαιο μέλλον. 5. Ότι πάνω από τις μισές γυναίκες στο Μπαγκλαντές, την Αιθιοπία, το Περού και την Τανζανία, και αλλού, αναφέρουν περιστατικά κατ’ οίκον βίας από το γονιό ή το σύντροφό τους? 6. Ότι, μία στις πέντε γυναίκες παγκοσμίως πέφτει θύμα βιασμού ή πρόθεσης βιασμού τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της? Και πολλές από αυτές δεν το αναφέρουν καν στις αρχές ή στους οικείους τους?

           Είναι ειρωνικό αν μη τι άλλο, να θεωρούμε αυτή την μέρα  σαν μία ευκαιρία να προσφέρουμε λουλούδια ή δώρα στις μαμάδες μας και τις συζύγους μας, όταν καθημερινά σε όλο τον κόσμο διαπράττονται εγκλήματα εις βάρος των γυναικών.

          Αύριο λοιπόν δεν αρκεί απλώς να δώσεις ένα λουλούδι. Αλλά σεβάσου την συνάδελφο ή την συμφοιτήτρια σου και σύγχαιρε τη για τις επιτυχίες της, πες ένα ευχαριστώ στην μητέρα σου ή στην σύζυγό σου και βόηθησε την στις δουλειές του σπιτιού, λάβε υπόψη σου τα θέλω της κόρης σου, της συντρόφου σου και της γυναίκας δίπλα σου, υπερασπίσου το δικαίωμα της άγνωστης να είναι και γυναίκα, και εργαζόμενη μα πάνω από όλα άνθρωπος. Και όχι μόνο Αύριο αλλα κάθε μέρα.

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΛΙΝΚΣ

Η ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ημέρας της γυναίκας
http://www.internationalwomensday.com/

Ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών (Ε.Ε.)
http://www.europa.eu.int/comm/employment_social/equ_opp/index_en.htm
 

Άνθρωποι και Μάσκες

Όλοι μας κρύβουμε κάτω από μάσκες τον πραγματικό μας εαυτό. Αλλεπάλληλα προσωπεία που σχηματίζουν μια «κουρτίνα» πίσω από την οποία κρύβεται το πραγματικό μας πρόσωπο.  

Και έχουμε τόσες πολλές μάσκες…

Την μάσκα του επαγγελματία, του σπουδαστή, του φίλου ή της φίλης, του οικογενειάρχη, του συντρόφου, του συζύγου, του εραστή ή της ερωμένης.

Την μάσκα των σεξουαλικών προτιμήσεων, των θρησκευτικών πιστεύω μας,  των πολιτικών η μη πεποιθήσεων ή του εν γένει τρόπου ζωής μας.

Την μάσκα των καθημερινών μας επιλογών ή της κρυφής μας ζωής.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει για ανθρώπους από το star system, ή στις ειδήσεις, ή το έχουμε συναντήσει στο ευρύτερο αλλά και πιο κοντινό περιβάλλον όπου οι πράξεις τους έκρυβαν ένα άλλο εαυτό, ή όπου παράλληλα με την ζωή που όλη γνωρίζανε δρούσε και κινούνταν σε μια παράλληλη ζωή.

Ακόμα και η ηλεκτρονική μας ταυτότητα είναι μια μάσκα.

Μια μάσκα όπου πίσω από την σχετική ανωνυμία μας μπορούμε να πούμε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα αναφέραμε.

Το ερώτημα είναι αν δοκιμάζαμε να βγάλουμε όλες τις μάσκες, και να μέναμε με τη πραγματική αληθινή ταυτότητα, θα το αντέχαμε?

Η θα ήταν σαν ένα έντονό φως στα μάτια κάποιου που βρισκόταν για καιρό στο σκοτάδι και δεν μπορεί να το αντικρύσει? Σαν μια κρύα λεπίδα βουτηγμένη στο ζεστό πηχτό αίμα?

                Η αλήθεια είναι σκληρή και πονάει σαν ένα χαστούκι από κει που δεν το περιμένεις.

Κάποιοι ίσως πουν πως την μάσκα την φοράς δεν σε φοράει.

Όμως αυτό ισχύει ή μήπως η κάθε μάσκα αφήνει και το αποτύπωμα της? Και έτσι λίγο πολύ όλο το είναι μας επηρεάζεται από τα καθημερινά βιώματα του, και τις μάσκες που επιλέγει το άτομο για να τα αντιμετωπίσει?

Κι αν είναι όντως έτσι σημαίνει πως ο καθένας το βράδυ όταν είναι μόνος του στο σπίτι, της βγάζει όλες και μένει μόνος με τον πραγματικό του εαυτό? Η μήπως μη όντας δυνατός να αντιμετωπίσει την αλήθεια του εαυτού του αντικρίζοντας τον καθρέφτη, επιλέγει μια ακόμα μάσκα αυτή την φορά για να αποφύγει όχι τους άλλους αλλά τον ίδιο τον εαυτό του?

Και τελικά γιατί έχουμε τόση πολύ ανάγκη να κρυβόμαστε πίσω από κάτι το πλασματικό?

Επειδή δεν αντέχουμε ΕΜΕΙΣ την αλήθεια?
Επειδή φοβόμαστε πως οι ΑΛΛΟΙ δεν θα αντέξουν την δική μας αλήθεια?
Επειδή έχουμε συνηθίσει σε αυτή τη προσποίηση και είναι δύσκολο να αλλάζει κανείς συνήθειες?

Υπέροχες οι μάσκες δεν αντιλέγω...
Μα οι άνθρωποι έτσι αποτελούν απλώς μια απάτη…

Για το κλείσιμο ένα τραγουδάκι από τις Τρύπες. 

Αγαπημένο Ροκ Συγκρότημα.

Πριν λυτρωθείς από τα δάκρυα που πνίγεις
πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς
Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις
κάτω απ' τη μάσκα που φοράς


Πριν τυλιχτείς στις αλυσίδες της θλίψης
πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς
Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις
κάτω απ' τη μάσκα που φοράς


Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις
προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς
Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις
κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

Μοναξια Και Μοναχικότητα

Η μοναχικότητα είναι η μοίρα του κάθε μεγάλου διανοητή, μια μοίρα που θρηνήθηκε κατά καιρούς, αλλά που εξακολουθεί να διαλέγεται σαν το μικρότερο ανάμεσα σε δυο κακά.
Α. Σοπενχάουερ

Αυτές τις μέρες σκέφτομαι πολύ για την μοναξιά ή μάλλον καλύτερα για την μοναχικότητα. Γιατί μοναξιά και μοναχικότητα αν και έννοιες σχεδόν ταυτόσημες δεν είναι το ίδιο πράγμα εντέλει.

                Η μοναξιά ετυμολογικά σημαίνει την κατάσταση της απομόνωσης και κυρίως της έλλειψης επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Η μοναξιά δηλαδή προκύπτει από την έλλειψη κάλυψης της ανάγκης της επικοινωνίας με τους άλλους.  Αν αυτή η επικοινωνία θα είναι βαθύτερη ή απλώς επιφανειακή εξαρτάται από τον χαρακτήρα του ατόμου. Έτσι, ένα άτομο μπορεί να νιώσει μοναξιά όταν είναι σε ένα δωμάτιο μόνος του ή και όταν είναι και με ανθρώπους γύρω του, μπορεί να νιώσει μοναξιά όταν βρεθεί σε ένα ξένο περιβάλλον όπου δεν γνωρίζει κανέναν όπως στην περίπτωση της μετακόμισης σε ένα ξένο μέρος ή ακόμα και την παρεύρεση σε μια εκδήλωση, ακόμα μοναξιά μπορεί να νιώσει κάποιος όταν χάσει ένα αγαπητό του πρόσωπο και ακόμα πιο πολύ όταν εκείνο το πρόσωπο ήταν αυτό που κάλυπτε την ανάγκη για επικοινωνία του ατόμου. Μοναξιά μπορείς να νιώσεις είτε έχεις ταίρι είτε όχι. Σπάνια μεν, μπορεί κάποιος να νιώσει μοναξιά από τις προσωπικές του επιλογές, χωρίς απαραίτητα να ήθελε να επιλέξει να γίνει μοναχικός. Στην μοναξιά πιστεύεις πως αν είχες δίπλα σου τον φίλο σου, ή τον σύντροφο σου, η κάποιον από την οικογένεια σου, ή έστω κάποιον άλλον, οποιονδήποτε θα ήταν καλυτέρα. Όμως δεν είναι έτσι. Τουλάχιστον όχι αν αυτοί δεν καταφέρνουν να καλύψουν την εσωτερική σου ανάγκη για επικοινωνία.

Η   λέξη μοναχικός από την άλλη ετυμολογικά βγαίνει από την λέξη μόνος, η οποία σημαίνει κάποιος που έχει απομείνει χωρίς συντροφιά ή βοήθεια απ τρίτους, αλλά ταυτόχρονα υποδηλώνει την μοναδικότητα κάποιου ατόμου. Είναι τυχαίο άραγε που άνθρωποι με μοναδικά χαρίσματα, φυσικά ή πνευματικά εν τέλει ήταν μοναχικοί ;

 «Η υψηλή μόρφωση απομονώνει πάντοτε, αλλάζει τη θέση των ατόμων και κάνει δύσκολη την επαφή και επικοινωνία με τους ανθρώπους. Αναζητούν τους λίγους που μπορούν να συνεννοηθούν μαζί τους, κι όταν δεν τους βρίσκουν κοντά τους, μένουνε μόνοι κι αφοσιώνονται στο έργο του» . (Σάμερτον)

Τίθεται το θέμα της μοναχικότητας από εξωτερικούς παράγοντες γιατί οι δικοί τους, οι οικείοι τους άνθρωποι, τους παραγκώνισαν και τους παραμέλησαν για διάφορους λόγους μέχρι που δεν έμεινε κάνεις πια να τους θυμάται ή να τους νοιάζεται και έτσι η μοναχικότητα έγινε κτήμα τους, δεν τους ενόχλησε ποτέ. Όμως είναι κι κάποιοι που από επιλογή τους κλείνονται στον εαυτό τους, εξαιτίας μια εσωτερικής ανάγκης συνειδητοποίησης του εαυτού ή ανάπτυξης της δημιουργικότητάς τους. Η μοναχικότητα δηλαδή είναι επιλογή συνειδητή,  που ή προκύπτει  επειδή νιώθουν πως οι άλλοι δεν τους δέχονται για αυτό που είναι και τους εμποδίζουν να αναπτύσσουν τον εαυτό τους, είτε γιατί θεωρούν –όπως παράδειγμα οι μοναχοί- πως η μοναχικότητα είναι ένας τρόπος  να έρθουν πιο κοντά στην επαφή τους με το θείο και την κατανόηση τους ως ένα κομμάτι του,  υπάρχουν και άλλοι που αναζητούν την μοναχικότητα γιατί την θεωρούν ως έμπνευση της δημιουργικότητας. Άλλωστε τα μεγαλύτερα έργα δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που τουλάχιστον εκείνη την περίοδο περνούσαν μια περίοδο μοναχικότητας. «Μοναχικότητα, το καταφύγιο του στοχαστή, του μεγαλοφυή ο αχώριστος σύντροφος.» (Ρ. Έμερσον) Κάποιοι επιλέγουν την μοναχικότητα γιατί απογοητεύονται από τις καταστάσεις της  ζωής, και το θεωρούν ως μια ασπίδα της ψυχή τους.

Ίσως κάποιοι από αυτούς, να προσπάθησαν πραγματικά να επιλέξουν ένα άλλο δρόμο γιατί η μοναχικότητα είναι δύσκολη επιλογή, άλλα τελικά να είδαν πως δεν μπορούν διαφορετικά, έτσι επέλεξαν να βρουν τρόπους να αποδεχτούν τη κατάσταση τους, γιατί όπως έχει ειπωθεί.. «Ο βλάκας ψάχνει πώς να υπερνικήσει τη μοναξιά, ενώ ο σοφός βρίσκει τον τρόπο να την απολαμβάνει.» (Μ. Μάμτσιτς). Η μοναχικότητα απαιτεί πρώτα από όλα να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, όχι με την έννοια να τον αγαπάς, αλλά με την έννοια να μπορείς να μείνεις μαζί του, να μην φοβάσαι να τον αντιμετωπίσεις ή  να μπορείς να συνεργαστείς μαζί του για να επιτύχεις τους απώτερους σκοπούς σου...  Άλλωστε… «Όποιος δεν αγαπάει τη μοναχικότητα δεν αγαπάει την ελευθερία, γιατί μόνο μέσα στη μοναχικότητα μπορείς να είσαι ελεύθερος.»  (Α. Σοπενχάουερ)

Συνοπτικά…

Τη μοναχικότητα, την επιλέγεις.
Η μοναξιά, σου επιβάλλεται.

«Η μοναξιά είναι η φίλη της θλίψης, ενώ η μοναχικότητα είναι η συνοδοιπόρος της πνευματικής ανύψωσης.» (Χ. Γκιμπράν)

Και επειδή ως γνωστόν λατρεύω την Τσεχία, και την κολλάω όπου μπορώ

μια τσέχικη παροιμία….

«Τυχερός εκείνος που έχει φίλους, αλλά αλίμονο σ’ εκείνον που δεν μπορεί χωρίς αυτούς.»

Τυχερός λοιπόν αυτός που δεν νιώθει μοναξιά αλλά είναι αρκετά δυνατός και σοφός, για να μπορεί να επιλέγει, ακόμα και την σποραδική, μικρότερης ή μεγαλύτερης διάρκειας μοναχικότητα.

Όσο για μένα, είμαι μοναχική και λατρεύω τις στιγμές που ΕΠΙΛΕΓΩ να είμαι μόνη μου. Αλλά πραγματικά φοβάμαι την μοναξιά τις ώρες που θα ήθελα να είχα κάποιον εκεί αλλά λόγο της επιλογής του μοναχικού μου δρόμου, δεν θα υπάρχει κανείς που να μπορώ να νιώσω ότι μπορεί να με καταλάβει...


Και για να μη το ξεχασω... Καλο μήνα..