Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009


Διακοπές θέλω.
Βαρέθηκα.
Βαρέθηκα την εξεταστική, την σχολή, τα μαθήματα που εχουν μεινει.
Βαρεθηκα την ρουτίνα μου, που με κραταει μακρυα απο αυτα που αγαπάω.
Βαρέθηκα να μην βγαίνω και να μην εχω όρεξη να βγω.
Βαρέθηκα πολλες μικρολεπτομέρειες που ολα οδηγουν σε ενα συμπερασμα.
Βαρέθηκα την ζωη μου.
Ξέρω οτι παιζει να ακούγομαι τερμα μίζερη,
και πιθανόν το μιζερόμετρο να εχει χτυπήσει κόκκινο ήδη.
Αλλά ειλικρινά ειμαι σε μια τελειως weird φαση οπου δεν θελω να κανώ πραγματικα τίποτα.
Οσο αρρωστημένο κι αν ειναι αυτό.
Απλώς χρειάζομαι διακοπές.
Κάπου ήρεμα, μακρυα απο δω.
Καπου να υπάρχει χρονος και εμπνευση να βγαλω πολλες φωτογραφιες.
Καπου που να ξυπνάω καθε μερα διπλα στην αγάπη μου.
Κάπου που να μπορώ να γραφω ιστορίες χωρις να σκεφτομαι τις υποχρεώσεις μου.
Καπου που θα νιώθω ξεχωριστή
Καπου που θα νιώθω οτι κάνω κατι σωστα.
Που θα νιωθω πως κατι το κατέχω απόλυτα, πως το έχω κανει δικό μου, εχω την γνώση του αντικειμένου, πως θα είμαι κατι σαν ειδήμων.
Μια ζωη ειμαι μετρια σε ολα.
Το Βαρέθηκα.
Ειναι παράλογο αυτό?
Μου λένε πως και αλλοι ειναι μέτριοι, κάποιοι ισως και κάτω του μέτριου ομως ειναι ευτυχισμενοι.
Δεν ξέρω, ίσως ειναι λάθος δικό μου.
Ίσως επειδή δεν τα έχω καλα με τον εαυτό μου να τρώγομαι με τα ρουχα μου....
Δεν ξέρω...
Απλως βαρέθηκα.



Είναι τόσο κακό και δύσκολο αυτό που ζητάω?

0 αναταράξεις: