Αλλαγή.

Την παρασκευή ήμουν στο κομμωτηριο. 

Για αλλη μια φορά, μετα απο 2 χρόνια. 

Γενικά έχω το "φοβο" του ψαλιδιού. 

Λατρευω το μαλλι μου, και κολωνω να του κάνω οτιδηποτε.

Ομως αυτη τη φορα το ήθελα.

Ηθελα μια αλλαγή, να ανανεωθω. 

Να μη θυμιζω σε τίποτα οσα ήμουν ολον αυτον τον καιρο. 

Τελευταία φορα τα είχα κοψει/αλλάξει λίγο πριν χωρίσω με τον λύκο μου.

Ήθελα μια αλλαγή, να με κανει να νιώσω λίγο διαφορετικά.

Το χρωμα? 

Πυρόξανθο

το οποιο σκοπευω να ανοίξω κι άλλο.

Χαζή ξανθιά φάση.

Το κουρεμα?

Μακρυ πισω, φτανει στα μισά της πλάτης μου,

κι μπροστα κομμενα σε μυτες. 

Οχι πολυ εντονες, γιατι το βασικό ειναι οι αφελειες.

Λιγες, ασυμμετρες αφελειες προς τα δεξιά.

Κατι απλο. Αλλωστε δεν ειμαι και πολύ του hair styling,

και δεν θα μπορουσα να υποστηρίξω κατι πιο πολύπλοκο.

Το μαλλί, όπως πάντα, σε αλλους αρεσει πολύ, σε αλλους οχι,

κι αλλοι απλως δεν μπορουν να με συνηθίσουν.

Εγώ? 

Εγω νιωθω ίδια.

Παντα ερωτευμένη, παντα δική σου, πάντα εδώ.

Πιο χαρουμενη ναι, καλύτερη πιθανον, πιο "ενδιαφέρουσα" ισως.

Ομως η καρδιά δεν αλλαζει γνώμη ουτε ακουει την λογικη.