Ετοιμαζω ταξιδι...

μοναχα για παρτη μου....
Στα μεγαλα νησια του μυαλου και του χάρτη μου!

Μια μερα πριν τις διακοπές μου λοιπόν!

Αυριο μεσημεράκι  δίνω το τελευταιο μάθημα και ύστερα αργα το απογευμα πάω πειραια για το 1ο καραβι που θα με πάει στον προορισμο μου.

Ενα διάλλειμα, ελπιζω με ξεκουραση και ανεμελιά!

Το μόνο μαυρο σημειο ειναι οτι θα αφήσω πίσω τον λατρεμένο μου γάτο. Δυστυχώς δεν γίνεται να τον πάρω μαζί μου, κι ετσι θα μέινει μόνος του για λίγες μέρες πίσω στην Αθήνα, μέχρι τουλ να γυρίσουν οι δικοι μου.

Βεβαια δεν ειμαι τόσο ακαρδη, δεν θα τον παρατουσα ετσι! Εχω κανονίσει να έρχεται μια κοπελα να κάθεται λιγη ώρα για παρέα και να τον ταιζει.
Αλλα και πάλι... Είναι ο μονακριβος μου! Ο ερωτας μου!

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΕΔΩ!

Αλλα θα ταλαιπωρηθεί και δεν θέλω... Ασε που δεν δεχονται ζωακια στο ξενοδοχειο, και μετα θα με φιλοξενήσουν σε σπιτι. Και θα ειμαι περα δωθε συνεχεια... Ταλαιπωρια για το Θεμουλη μου.


Ελπιζω μόνο να μη μου κρατησει -μεγάλη- κακία!

Happy! Happy! Happy!

Και αυτό γιατί εκείνος πέρασε ενα δύσκολο μάθημα στη σχολή του
που τον επηρρέαζε ψύχολογικά και τον άγχωνε!

I am soooo proud and happy for him!

Χαιρομαι πραγματικά για σένα! Καλη επιτυχια και στα υπολοιπα μέσα απο την καρδια μου!

Μα πόσο δυσκολο ειναι να βρω ένα τίτλο!

Ηταν αυτες οι μερες full.

Γεματες βολτες, αλκοολ κι τσιγαρα.

Εγιναν πολλα.
Ενα καμμένο deskop, ενα λάπτοπ που παρέδωσε πνευμα. Αρχεια που έχασα και πασχίζω να τα επαναφέρω.

Ενα σπασμένο νυχι, μια γρατσουνια απο μια μάχη με το γάτο μου, συζητήσεις που πάλι μέινανε στην μέση.

Ονειρα πολλά. Απο εκείνα που ξέρεις καλά πως δεν θα αγγίξουν ποτέ την πραγματικότητα.
Αλλα αφήνουν πάντα ενα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.

Εφιάλτες, απο κεινους που σε κάνουν να ξυπνάς στη μέση της νυχτας, κι να αναζητάς καποιον δίπλα σου. Και υπαρχει πάντα εχει το γατί σου, που γουργουρίζει και σε ηρεμεί.

Και διάβασμα. Ετσω προσπάθεια διαβάσματος. Για ενα μάθημα που ελπίζεις να περάσεις,
Αλλα με την γκαντεμια που έχω ενω ήμουν προετοιμασμένη και ψυχολογικά ετοιμη πηρε αναβολη.

Το δίνω στις 12. Και ειλικρινα δεν εχω καν το κουραγιο να προσπαθήσω. Θελω τις διακοπες που δικαιούμαι. Και τις θέλω τώρα.

Ξερω πως δεν θα είναι για άλλη μια φορά οι ιδανικές. Μαζί σου δηλαδή. Αλλα δεν πειράζει.
Ελπίζω να πάω σε φίλους, ή και οικογενοιακά. Απλως να ξεφύγω λίγο.


Θελω ενα καινουργιο λάπτοπ, ρουχα, σπιτι, πολη, τα παντα. Θελω να αλλαξουν όλα.
Θελω να φύγω. Για το αγνωστο. Για κατι καλύτερο. 
Προσπαθώ να βρω όμως τι είναι αυτο που πραγματικά μου φταιει.
Και δεν το βρίσκω. Και το προβλημα ειναι πως όσο δεν το βρίσκω τόσο αδυνατώ να ξεφυγω απο αυτο.

Μηπως τελικά αυτό που δεν μ αρέσει ειναι για άλλη μια φορα ο ίδιος μου ο εαυτός?

Ιούλιος κι ο άνεμος...

Θα δανειστώ του ναύτη
τη ματιά
με δάκρυ αλμυρό θέλω
να κλάψω
και κει στου πάθους
τ' ανοιχτά
ό,τι με κούρασε θα το πετάξω
και κει στου πάθους
τ' ανοιχτά
τα σφαλματα σου θα πετάξω..





Πέφτουν στάλες η βροχή
κι είσαι πάλι μοναχή
στους ώμους τρέχει και πονά
στο άδειο σπίτι για να 'ρθεις ξανά...



Κι οιστιχοι απο ενα ακομα... που δεν βρηκα στο youtube...

Άσπρο τηλέφωνο,μαύρο τηλέφωνο
μικρό τηλέφωνο,χτυπάει τηλέφωνο
ειν΄ η μαμά μου.
Για να ποτίσω τα λουλούδια
και για να κλείσω τα παντζούρια
γιατί έχει ζέστη λέει που σε πληγώνει.
Είναι ο Ιούλης τώρα τελειώνει
στο άδειο σπίτι,μια παραλία
ο κόσμος λειώνει στα λεωφορεία.
Αναρωτιέμαι τι ξημερώνει;
Το καλοκαίρι πότε τελειώνει;
Να κατεβάσω τα σκουπίδια
και πως τα μέρη μπορεί να΄ ναι ίδια
μα πρέπει να φύγω λέει απ΄ την πόλη
να πάω ταξίδι γιατί πάνε όλοι.
Αναρωτιέμαι τι με θυμώνει;
Αυτή η ζέστη πότε τελειώνει;
Να αποφασίσω,να κρυφτώ ή να ψάξω.
Δεν ξέρω ακόμα να καώ ή να κάψω...




ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Παω να ποτισω τα λουλουδια τωρα :P

Οσο για τις διακοπες? Ειδωμεν...