Εχω μέρες να αναρτήσω κάτι.
Και δεν είναι οτι δεν συμβαίνει τίποτα.

Θα μπορούσα να γράψω για την Σαββατιάτικη βολτα μου,
με τα δυό-τρία της κουλά, και τις ευχάριστες ενδιάμεσες ώρες με την Μ.

Θα ήταν μια αστεία ανάρτηση αφου θα είχα να αναφέρω ενα πέσιμο απο έναν παππού, ο οποιος με αποκάλεσε ΜΠΕΜΠΑ! Ελεος, εχουν να με πουν μπέμπα απο τις πρωτες τάξεις του λυκείου!
Επίσης κατάφερα να κλειδωθω στις τουαλέτες του μαγαζιου (μη γελάτε) και επαθα εξαιτίας αυτού μια κριση πανικού. Εντωμεταξύ μια κοπελιά που περίμενε στις τουαλέτες, κατάλαβε οτι κλειδώθηκα και έφερε τον υπευθυνο, ο οποιος μου έλεγε να ηρεμησω και να γυρισω το κλειδί αργα και σταθερα. Να τον βρίσω ήθελα. Πως σκατα λες σε καποιον που έχει πανικοβληθεί να ηρεμήσει? Να μην αναφέρω πως τελικά πάλι ρεζιλι έγινα!(μη γελατε λέω!!! :P)
Και η βραδιά τελειωσε με εναν τυπο, που ήρθε σε κατι κολωνες για να μη παρκάρεις στο μοναστηράκι που καθόμασταν με την φίλη μου για να κάνω ένα τσιγαρο, με κοιταει καλα καλά και γυριζει και φευγει! Είμαι σίγουρη πως κάτι έχασα σε αυτή τη σκηνή αλλα δεν ξέρω τι ακριβώς!

Θα μπορουσα να αναφέρω τα βαπτίσια που πήγα τη Κυριακή με τα διάφορα χαριτωμένα της παρατράγουδα.

Θα μπορουσα να βρισκω κάθε μέρα απο κάτι να πω, γιατί τραβάω πάνω μου σα μαγνήτης τις μαλακίες, τα κουλα, τα ατυχήματα. Ομως απλώς δε έχω όρεξη...

Διαβάζω για την σχολή, και όταν κάνω break, δεν έχω καν την εμπνευση να γράψω κάτι εδώ.

Πέρα τουτου, νιώθω και πως είμαι πληκτική, μη σας κάνω να βαριεστε!
Μεχρι την επομενη φορά σας χαιρετώ!