Ασυναρτησιες! Η μήπως όχι!

Σκεφτομουν αυτες τις μερες την ταση μας να αναβαλουμε πραγματα.
Εκεινο το ταξιδι που θελουμε χρονια, το να πουμε σε καποιον πως αισθανομαστε, να δωσουμε ενα δωρο, να φτιαξουμε κατι που πρεπει ή που θέλουμε, να παιξουμε, να ζησουμε την ζωη μας!
Ολο θετουμε προυποθεσεις.
Να γινω 18, να περασω σε μια σχολη, να τελειωσω την σχολη, να βρω δουλεια, να βρω μια καλυτερη δουλεια, να βρω την τελεια σχεση, την τελεια παρεα, να γινω πιο ετσι, πιο αλλιως...
Προσπαθουμε να καλουπωσουμε την ζωη μας, και κανοντας κατι τετοιο, ξεχναμε να ζησουμε!
Ξεχναμε να απολαμβανουμε τις μικρες στιγμες μας στο εδω και τωρα. Θελουμε τα μεγαλα, ομως τα μεγαλα αποτελουνται απο πολλα μικρα..

Τα δικα μου σχεδια?
Περιλαμβανουν ταξιδια, ενα πτυχιο, βολτες, ισως μια δουλεια τωρα, κατι εντελως δικο μου αργοτερα.
Μα πανω απο ολα περιλαμβανουν την χαρα.
Να θυμαμαι να γελαω καθε μερα!
Εστω κ λιγο!
Να θυμαμαι να δειχνω την αγαπη μου σε οσους νοιαζομαι.
Ακομα κ αν αυτοι δν ανταποκρινονται οπως ονειρευομαι!
Εκει ειναι το νοημα της ζωης!
Κ εχω σκοπο να την ζησω!

Love u all babies!!