ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

2010 ΤΕΛΟΣ ΠΑΠΑΛΑ!


Ένα έτος που γίνανε πολλά. Καλά, άσχημα, (α)διάφορα....

Ένας χωρισμός που μου κόστισε πολύ.

Ένας γάμος, και μια γέννα της καλύτερης μου φίλης.
Κι όμως μετά από τόσα χρόνια φιλίας είμαστε ακόμα δεμένες. Κι ας έχει η καθεμία την ζωή της, κι ας έχουμε πάρει τόσο διαφορετικές αποφάσεις στην ζωή μας. Είμαστε πάντα εκεί η μια για την άλλη.

Φιλίες άλλες που τέλματώσανε, άλλες που τελειώσανε, άλλες που αναπτυχθήκαν μέσα στο χρόνο κι άλλες που μόλις γεννήθηκαν.

Πάτησα τον πάτο, όμως μπόρεσα και σηκώθηκα ξανα. Κι είμαι καλύτερα απο ποτέ. Το παλεύω δηλαδή.

Διάφορα φλερτ, που ναι μεν χίωσα, αλλά μείνανε ευχάριστες αναμνήσεις.

Δουλειά, εμπειρίες, σκέψεις, νέα χόμπι, ειναι όλα όσα αποκόμισα απο αυτή την χρονιά.

Ναι, δεν ήταν και η καλύτερη που έχω περάσει, αλλά έβαλε τις βάσεις για ένα όμορφο 2011!

Ας φύγει λοιπόν κι ας έρθει το καινούργιο!

Meerry X-mas

Καλα Χριστούγεννα.


Τα όνειρα όλων να γίνουν πραγματικότητα...
Ευχομαι σε όλους να συμβούν από κεινα τα θαύματα που όλοι μας έχουμε ανάγκη.

Φιλάκια!

22/12/2007

Τότε σου είχα δώσει μια ευκαιρία, μια ευκαιρία να με πλησιάσεις,
και τελικά κερδισες το μυαλό μου, την ψυχή μου και την καρδια μου.

Σ αγαπησα, όπως δεν είχα ξανααγαπήσει.
Ερωτεύτηκα και γέμισα αναμνήσεις, γεμισα πάθος, σασπένς, ζωη.

Τώρα εσύ λειπεις. Κι γω βρεθηκα να γεμίζω μόνη μου την ζωη μου με αναμνήσεις.
Στην αρχή δεν μ άρεσε, ύστερα το συνήθισα, πλέον το απολαμβάνω.

Σ αγαπάω ακόμα ναι. Αλλα δεν ζω μέσα απο σένα ή για σένα.
Αλλά δεν είσαι μόνο εσυ αυτό που ομορφαίνει την ζωη μου.
Αλλά υπάρχω, νιώθω ζωντανή. Νιώθω ο εαυτός μου.

Σ αγαπάω, αλλα έμαθα να στηρίζομαι στα πόδια μου, να απολαμβάνω τις μέρες μου, να είμαι γεμάτη απο μόνη μου, να ξυπνάω κάθε πρωί και να είμαι ευτυχισμένη και ερωτευμένη χωρις να θέλω κάτι σε αντάλλαγμα, και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο

Ίσως να μου δώσεις εσύ μια ευκαιρία τώρα, ίσως πάλι και όχι, αυτό είναι καθαρά δικό σου θέμα
εγώ όμως πάντα θα γιορτάζω τις μέρες μας. Γιατί μου δίνει χαρά. Γιατί δεν μετάνιωσα για τίποτα
και χαίρομαι για τις επιλογές μου.


Στο Λυκάκι μου, που χάρη σε αυτό έμαθα να είμαι ελευθερη! ;)

Πατώντας Στα Πόδια Μου.

Ξέρεις είναι ωραίο, που κάθε μέρα που περνάει συνεχίζω να σκέφτομαι θετικά.
Υποθέτω είναι αυτό και μόνο αυτό που με κρατάει στα πόδια μου, αφού γενικά όλα έχουν την τάση να πηγαίνουν κατά διαόλου :P Hahahahha!!


Καλά οκ, δεν πάνε ακριβώς κατά διαόλου, απλώς δεν ακολουθούν ακριβώς τις επιθυμίες μου!
Όμως τι θα ήταν η ζωή αν όλα πήγαιναν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα ονειρευόμαστε, ή επιθυμούμε?
Πολύ βαρετή δεν νομίζεις?
Καλά για τα δικά μου όνειρα δεν παίρνω κι όρκο,
καθότι είναι αρκετά καμμένα και με σάσπενς από μόνα τους!

Hahhahahaahha!!

Όσοι είναι κοντά μου λοιπόν, και δεν απομακρύνθηκαν από την ζωή μου,
(παρά την δική μου θέληση σαφώς)
έχουν δει πραγματικά την αλλαγή αυτή που περιγράφω.

Γιατί δεν είναι ένα status, ή ένα τραγούδι, ή μια τυχαία κουβέντα, είναι ο γενικότερος τρόπος ζωής και θεώρησης των πραγμάτων. Άλλωστε δεν είμαι ένα ρομποτάκι που το ρύθμισαν ένα πρωι "mode on: treli xara mexri telikis ptwsews", ούτε σαφώς ένα πρεζάκι που πήρε πολύ LSD, ectasy, ή δεν ξέρω κι γώ τι άλλο, και παίρνει ένα κοκτέιλ κάααθε πρωί για να βγάλει την μέρα.
Είμαι απλώς ένας άνθρωπος, που χωρίς καμιά ψυχοθεραπεία, ή τπτ ψυχοφάρμακα, κατάφερα να βάλω τον εαυτό μου στον τοίχο, και να του περάσω μια διαφορετική νοοτροπία.

Αν είναι εύκολο? Όχι, φυσικά και όχι. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να μιζεριάζεις για όλα, να μην κάνεις κάτι να αλλάξεις τον κόσμο σου, να σου έρχονται θετικά πράγματα, και εσύ ή να τα προσπερνάς, ή να τα αγνοείς ως δεδομένα.

Είμαι άνθρωπος λοιπόν με συναισθήματα, και έχω την τάση να τα βιώνω όλα ακραία. Την χαρά μου, την λύπη μου, τον θυμό μου. Έχω την τάση να μην μπορώ να τα ελέγχω και θα κλάψω όταν τον νιώσω, θα γελάσω με την ψυχή μου όταν το νιώσω. Θα χαμογελάσω όταν γίνει κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων ή χαρούμενη. Θα θυμώσω αν νιώσω ότι αδικούμε και ούτω καθεξής!

Είμαι άνθρωπος με συναισθήματα και για αυτό έχω υποτροπές.
Αλλά ξέρεις κάτι? Αυτό με κάνει ακόμα πιο χαρούμενη.
Γιατί:
α) δείχνει ότι είμαι αυθεντική! Και δεν μου κάνανε καμία λοβοτομή για αλλάξω και καλά :P Δείχνει πως όταν χαίρομαι, χαίρομαι πραγματικά! Γιατί αυτή είμαι εγώ! Και προσπαθώ να χαίρομαι που είμαι εγώ! Να αγαπήσω και τα ελαττώματα μου (αν δεν μπορώ να τα διορθώσω) όσο αγάπησα και τα θετικά μου χαρακτηριστικά!
β) Στις στιγμές υποτροπιασμού μου οι φίλοι μου είναι εδώ και μου στέκονται. Προσπαθούν να με κάνουν να ανέβω πάλι. Γιατί όσο και να με πειράζουν ότι και καλά είμαι εκνευριστική που είμαι συνεχώς ευδιάθετη στην πραγματικότητα χαίρονται για μένα και θέλουν να με βλέπουν καλά.
Ευχαριστώ λοιπόν την Α, τον Β, την Μ και την άλλη Μ. Που είτε το γνωρίζουν, είτε όχι ομορφαίνουν την ζωή μου.
Μπορεί οι δύο από αυτούς να είναι από άλλη πόλη και να μη έχουμε βρεθεί ποτέ από κοντά, όμως με έχουν στηρίξει πολύ περισσότερο από άλλους, που τους υπολόγιζα για φίλους, είμαστε στην ίδια πόλη, αλλά ποτέ δεν έχουν ενδιαφερθεί πραγματικά για μένα.
Η άλλη είναι φίλη μου πολλά χρόνια, και πλέον έχει πάρει τον δικό της δρόμο στη ζωή, κάνοντας το δικό της σπίτι, όμως πάντα, χωρίς να το ξέρει καμιά φορά, όποτε την χρειάζομαι είναι εκεί. Να μείνω σπίτι της, να βγούμε, να παίξω λίγο με το γιο της και να ξεχαστώ.
Η τελευταία είναι η πιο νέα μου φίλη, και ελπίζω να μπορώ να την λέω φίλη γιατί έτσι την νιώθω. Με φιλοξένησε σπίτι της, ενώ καλά-καλά δεν με ήξερε, έχει έρθει κι αυτή στο δικό μου (μεγάλο πράγμα γιατί πολύ λίγα άτομα έχω καλέσει) τις έχω ανοίξει την καρδιά μου, και ήταν εκεί.

Ξέρεις, νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου τώρα, και νιώθω πως δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα. Δεν έχω να αποδείξω σε κανέναν οτιδήποτε. Σε κανέναν.  Έχω περάσει πάρα πολλές άσχημες καταστάσεις στην μέχρι τώρα ζωή μου, όμως τις έχω ξεπεράσει και στέκομαι πάλι εδώ, πιο δυνατή και έτοιμη για τις νέες προκλήσεις που θα έρθουν. Και είμαι έτοιμη να τις καλωσορίσω όχι με στωικότητα, αλλά με υπομονή και χαμόγελο.

Είμαι καλα πρώτα απο όλα για την Άννα. Είμαι ερωτευμένη με τον Λύκο μου πρώτα απο όλα για μένα. Είμαι αυθόρμητη γιατί έτσι εκφράζομαι. Και αν κάποιος θέλει να αλλάξω λυπάμαι. Δεν γίνεται.
Έκανα για πολύ καιρό περικοπές προσπαθώντας να είμαι αρεστή στους άλλους.
Για αυτό και πλέον οι επιλογές μου είναι πρώτα δικές μου. Και κάποιοι δεν είναι σύμφωνοι, είναι πάντα ελευθεροι να πουν την αποψη τους, αλλα είναι και επιλογή μου να τους αγνοήσω αν ΕΓΩ θεωρώ πως έχουν λάθος.

Για αυτό θα ζω όπως θέλω, θα ονειρεύομαι όσο θέλω και θα αγαπάω όποιον θέλω.

Κι αυτό κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει. Ούτε καν κι σύ Λυκάκι μου.
Ότι κι αν κάνεις ή πεις εγώ πάντα θα σε αγαπάω.
Δέν ζήταω πλέον τίποτα απο σένα μόνο να είσαι ευτυχισμένο
και να ζεις όπως εσύ θες.
Θα σεβαστώ όλες σου τις επιθυμίες, αν και εσύ σεβαστείς το δικαιωμά μου να σ αγαπαω. ;)
Δίκαιη ανταλλαγή δεν νομίζεις?

Ανανεώσεις!

Ε μετά την ανανέωση του εσωτερικού, ψυχικού μου κόσμου
και την ανανέωση της προέκτασης μου σε υλικό επίπεδο,
(για το ακουστικό μιλάω μην μπερδεύεστε!)
σιγά-σιγά έρχεται ο καιρός για άλλες ανανεώσεις.

Κάτι απλό για αρχή,
όπως είναι η αλλαγή του layout μου σε κάτι πιο κοντινό στο christmas spirit.

Ομορφούλι δεν είναι?

'Ομως αυτός ο αέρας ανανέωσεις δεν μένει μόνο εκεί.
Εχει αγγίζει τα χόμπι μου, τα ενδιαφέροντα μου, τον τρόπο σκέψης μου.
Έχει αγγίζει το στυλ ντυσίματος μου, (αν και αυτό έχει αλλάξει και πιο πριν)
που έχει γίνει πιο χρωματιστό, θηλυκό αλλά παραμένει άνετο.
Θέλω να αλλάξω πράγματα πάνω μου,
και εξωτερικά -στο πλαισιο που αυτό ειν δυνατό-
αλλά και εσωτερικά.

Το θετικό είναι -ελπίζω- πως αφού αυτός ο αέρας αλλαγής έχει ξεκινήσει απο τον προηγούμενο μήνα
δεν ανήκει στην κατηγορία
"Λίστες για το επόμενο έτος"

Ξέρετε απο κείνα τα πράγματα που όλοι μας λέμε οτι θα κάνουμε με το νέο έτος,
αλλα τελικα @@ μπλε κάνουμε!

Θέλω να κάνω πράγματα, να μάθω, να ταξιδέψω στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο, στην φαντασία και στην πραγματικότητα, να μυρίσω αρώματα και μπαχαρικά, να γευτώ γεύσεις, συναισθήματα, εμπειρίες.

Από αναβολή σε αναβολή δεν γίνετε δουλειά. Μια δεν έχω την "αγαπη", μια δεν έχω την παρέα, μια δεν εχω τα λεφτά, μια δεν εχω τα χρήματα, μια δεν έχω τον χρόνο.

Ας αρχίσω με τα μικρά. Τα άμεσα. Τα κοντινά. Και θα έρθουν και τα μακρινά.
Είμαι αισιόδοξη για το αυριο, το κάθε αυριο που έρχεται.

Δεν ξέρω ακόμα πως, αλλα θα καταφέρω να συνδιάσω τα πρέπει της ζωης μου (Σχολή, Δουλειά)
με όοοοολα ή τουλαχιστον κάποια απο εκείνα τα θέλω.

Και είναι απόφαση αυτή. Οχι ετήσια, η οτιδήποτε. Αλλα απόφαση απο εκείνες που καθόρίζουν το πλαίσιο στο οποίο επιλέγεις να κινηθείς τα επομενα χρόνια.

Ευχομαι και ελπίζω να έχω πολλές καλές στιγμές, πολλά οφέλη, και πάντα κάπου -και όχι μόνο μέσα μου- θα είναι το Λυκάκι μου!

Σου μιλαω καλε! Δεν ακους?

Όπως γνωρίζουν οι δικοί μου άνθρωποι

-και μερικοί άσχετοι περίεργοι αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας-

γεννήθηκα περήφανη!

Και εκτός από την περηφάνια που έχω -κάλο στον εγκέφαλο- είμαι περήφανη ΚΑΙ στα αυτιά!

Κοινώς δεν ακούω. 

Ή όπως είχε πει η μάνα μου αλλά και ο Λύκος μου,

ακούω όταν θέλω, ότι θέλω, άμα θέλω.

Αλλιώς δεν ακούω τίποτα! :P

Οπότε είναι αυτονόητο, -για μένα δηλαδή- 

ότι φοράω ακουστικό από τα μικράτα μου μέχρι και τώρα.

Είναι ο μοναδικός τρόπος να αγγίξω λίγο την αίσθηση της ακοής,

αν και αναπόφευκτα λίγο αλλοιωμένη μηχανικά

και κατά κάποιον τρόπο να νιώθω πως ακούω! :P

Βέβαια επειδή είμαι και "ψωνάρα" πάντοτε είχα μεγάλο πρόβλημα με το γεγονός ότι το μαραφέτι φαινότανε! -προφανώς βέβαια δεν είχα τόσο μεγάλο θέμα ώστε να επισκιάσει τα οφέλη που είχα από αυτό και έτσι ποτέ δεν το πέταξα.-

Οποτε προσπαθούσα πάντα να το κρύβω επιμελώς, με κοκαλάκια,καπελάκια,μαλλάκια, και λοιπά :P

Το όνειρο μου ήταν πάντα να μπορέσω να συνδυάσω τα μεν οφέλη του, αλλά χωρίς να φαίνεται!

Θυμάμαι όταν είχε γίνει η πρώτη εγχείρηση για "ακουστικό μέσα στο αυτί" νόμιζα πως δεν θα φαινοταν τίποτα, και ήθελα να πάω να το κάνω.

Αμ δεεε! Θα θελα! Σου βάζανε ένα ακόμα χειρότερο μαραφέτι...

Δεν σφάξαν λέω! 

Έτσι πάντα ήθελα ένα από κείνα τα ακουστικά τα λεγόμενα ενδοωτιαια!

Για διάφορους λόγους όμως δεν μου είχαν πάρει, αφενός οικονομικού (άμα το χάσεις που θα σου πάρουμε νέο), αφετέρου γιατί τότε δεν θεωρούνταν το ίδιο δυνατά με τα "κλασσικού τύπου"

Έτσι όταν πριν 7 χρόνια είχαν πρώτο-βγει τα ψηφιακά ακουστικά, μου πήραν πάλι του "κλασσικού τύπου".  Εκείνη την εποχή, θεωρούνταν τελευταίας τεχνολογίας!

Ακουστικό που είχα μέχρι και πριν λίγες μέρες!

Ομως φέτος στα γενέθλιά μου, είχα πάει σε έναν γνωστό μου -απο παλιά- ακοουομετρητή

και είχαμε συζητήσει για την αγορά ενός νέου ακουστικού. Και την δυνατότητα να αγοραστεί ενδοωτιαίο. Και πάντα μιλάμε για την τελευταία τεχνολογία.

Αφού μας πρότεινε κάποια, και απορρίψαμε τα 2 λόγω του ότι ήταν περίπου της ίδιας δυναμικής με το παρόν ακουστικό καταλήξαμε σε ένα του οποίου η τιμή γίνεται βασική αιτία υπογλώσσιων!

Μετά από συζητήσεις με τους σπόνσορες (βλ. μαμά, μπαμπά, μεγάλη αδερφή)

συμφωνήσαμε ομόφωνα να το πάρουμε!

Και ναι! 

Προχτές 10/12 ημέρα πέμπτη

Το παιδικό μου όνειρο γίνεται πραγματικότητα!

Οκ, δεν έγινε εντελώς αόρατο,

αλλά άμα δεν έχεις την μανία να κοιτάς μέσα στο αυτί μου δύσκολα θα το προσέξεις! 

Φοράω το πρώτο μου ενδοωτιαιο ακουστικό! Ψηφιακό, 20κάναλο, με δυνατότητα αύξησης των οκτάβων που δεν έπιανε το προηγούμενο ακουστικό

Είμαι τόοοσο κεφάτη! Και χαρούμενη για αυτό το λόγο.

Βέβαια δεν ξέρω αν μπορούν οι ακούοντες φίλοι μου να καταλάβουν πόσο σημαντικό ήταν για μένα αυτό το μικρο -και πανάκριβο- πραγματάκι.

Πάντως είχε πλάκα η αυθόρμητη ατάκα μου,  την ώρα που ρυθμίζαμε το ακουστικό.

Το ακουστικό έχει την δυνατότητα μέσω ενός προγράμματος στον υπολογιστή να ρυθμιστή απόλυτα στις ανάγκες σου. Δηλαδή να απομονώσεις κάποιους ήχους και να τους αυξήσεις όπως πχ τον ήχο της ομιλίας ή να τους μειώσεις όπως τον ήχο των αυτοκινήτων.  Αλλά καθώς ο στόχος μας είναι να πλησιάζει η ακοή μου όσο δυνατόν την πραγματική ακοή δεν κάνουμε ακραίες ρυθμίσεις.

Όμως κάναμε ένα πρώτο πείραμα, και μου άνοιξε το παράθυρο και από κάτω ήταν η πανεπιστημιου σε ώρα ακμής. Ε την άκουσα σε όλο της το μεγαλείο και πόνεσε το αυτί μου. Σε ενοχλητικό βαθμό!

Οπότε του λέω:

Τόσο την ακούτε εσείς?

Και μου λέει:

Πάνω κάτω ναι.

Και του απανταω:

Χάλια που περνάαατε!

Τώρα προσπαθώ να το συνηθίσω.

Αλλά μεταξύ μας ξέρετε κάτι? 

Ήταν ωραία που δεν άκουγα τα πάντα. Είχα κάπου-κάπου την ησυχία μου

Τώρα ακούω πολλά πολλά περισσότερα και έχω ΖΑΛΙΣΤΕΙ!

ΟΧΙ ΑΛΛΟΥΣ ΗΧΟΥΣ :P

Αλλά είμαι χαρουμενηηη!! Γιατί εκτός από αυτό το προβληματάκι,

που στο κάτω κάτω αυτό ήθελα,Να ακούω!

Το νέο μου ακουστικό είναι αυτό που πάντα ήθελα!

Το καλύτερο δώρο! Γενεθλίων ελπίζω! Για την γιορτή θέλω κινητό! :P

ΕΓΩ, ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ, ΤΑ ΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ!

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα (εεεεεεεελα) και ντύθηκα (σωωωπα) να πάω δουλειά!

 (οποία πρωτοτυπία)

Για κάποιον λόγο όμως που δεν πήρα χαμπάρι, παρόλο που ξύπνησα την συνηθισμένη μου ώρα

κατέληξα να φύγω από το σπίτι 10 παρά! Ενώ κανονικά φεύγω 9, κι φτάνω στο γραφείο 10. Ε σήμερα μ αυτά κι μ αυτά έφτασα 11, κι πραγματικά δεν ξέρω που χάθηκε αυτή η ώρα 

(μεταξύ μας μάλλον γιατί μου ήρθε το πρωί και έπαιζα με τον Θέμο!)

Whatever όμως γιατί επειδή είχα την τιμητική μου, δεν μου είπαν κάτι.

Γενικά σήμερα είχα τα μυαλά μου πάνω από το κεφάλι μου!

Όλη την ώρα με το κινητό, το facebook, χάζεμα γενικώς!

Πήγα δεν πήγα δουλειά το ίδιο!

Ξέχασα και το φλασσάκι μου εκεί! Αν είναι δυνατόν!

Μετά λόγω οτι είναι πέμπτη, είχα προγραμματίσει να πάω με μια φίλη μου και κάτι δικές της φίλες, σε ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής που παρακολουθούμε όλες μαζί.

Έλα όμως που μισή ώρα πριν ξεκινήσω, μου λέει η φίλη μου ότι πάάάλι ακυρώθηκε το μάθημα!

Πφ! Ξενέραααα!!! Με εκνευρίζει κιόλας να μου αλλάζουν το πρόγραμμα!

Δεν πτοήθηκα όμως! Είπα στην φίλη να βρεθούμε 2 μας να πάμε για κανα καφέ.

Όλα ωραία και καλά!

(αν και παραλίγο να ξέχναγα τα ρέστα)

Ήρθε η ώρα του αποχωρισμού....! (λυγμ λυγμ, κλαψ κλαψ :P)

Εξαιτίας του ότι εγώ γυρνάω με μετρό σπίτι μου, και εκεί που πήγαμε δεν έχει κοντά μετρό 

(γιατί τα έχουν κάνει γάμισέτα με τα έργα)

είπα να πάρω ένα τρόλεϊ για να πάω σε μια βολική (τρομάρα μου) 

στάση μετρό!

Ήρθε, Μπήκα μέσα, αφηρημένη παλουκώθηκα σε μια θέση, 

και μετά βαριόμουνα να σηκωθώ για να χτυπήσω το εισιτήριο μου!

Οπότε εκεί που καθόμουν και χάζευα έξω από το τζάμι,

  τρώω φλασιά και σκέφτομαι:

"Έχει γούστο να μπει τώρα ελεγκτής! Ε, κι άμα μπει, θα του πω ότι γιορτάζω και να μου την χαρίσει!!!"

Και σκεφτόμουν να πάω να το χτυπήσω, 

αλλά τελικά βαρέθηκα να κουνήσω το κώλο μου για άλλη μια φορά!

Μετά από δύο στάσεις λοιπόν μπαίνει ένας τύπος.

Με τον που τον βλέπω λέω μέσα μου:

"Αυτός είναι ελεγκτής!!"

Πράγματι με το που ξεκινάει το τρόλεϊ ακούγεται να λέει:

"Εισιτήρια-Κάρτες"

Όποτε με πιάνει ένα τρελόό γέλιο! :P

Έρχεται προς το μέρος μου και εγώ ακόμα γελούσα!

Οπότε ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία με εμένα να είμαι εντελώς κεφάτη και cool!

Παρακαλώ το εισιτήριο σας

Δεν έχω, ξέχασα να το χτυπήσω!

(έκανε κίνηση να βγάλει το μπλοκάκι με τις κλήσεις)

Πόσο είναι το πρόστιμο?

60 (€ προφανώς)

Ρέστα έχετε να μου δώσετε έτσι?

Ναι

(θυμηθείτε πως ήταν να πάω στο σεμινάριο

και σήμερα θα πλήρωνα κιόλας, όποτε είχα μαζί μου ένα χαρτονόμισμα από τα μεγάλα :P)

Το βγάζω και του το δίνω.

Με κοιτάει καλά καλά, κοιτάει και το χαρτονόμισμα

και μου λέει

Καλά ρε κορίτσι μου, έχεις τέτοια πάνω σου και δεν μπορείς να χτυπήσεις ένα εισιτήριο?

(υποθέτω θα νόμιζε ότι το έκανα για να γλιτώσω ή κάτι τέτοιο)

και του λέω την κορυφαία ατάκα:

Απλώς ήμουν πραγματικά αφηρημένη! Αλλά σας περίμενα ότι θα έρθετε και θα μπείτε σε αυτό στο τρόλεϊ!

Με κοιτάει καλά καλά άλλη μια φορά, μου δίνει τα ρέστα και φεύγει!

Παίζει να με πέρασε για ΕΝΤΕΛΩΣ τρελή και παλαβή?

Και να έχω λιώωωσει στο γέλιο μόνη μου....

Κατεβαίνω στη στάση μου, στο μετρό, ακόμη γελώντας..

Μπαίνω στο μετρό, και αφηρημένη πάλι παραλιγο να μη κατέβω στην στάση μου!

Είχε σταματήσει, ειχαν ανοίξει οι πόρτες, και εγω στην κοσμάρα μου!

Βγήκα λίγο πριν κλείσουν ξανά οι πορτες βιαστικά και παλι θα με πήραν για παλαβή οι αλλοι επιβάτες!

Μετά μου ήρθε η ιδέα να πάω να πάρω το λεωφορείο απο την αφετηρία του. 

Και πάω την ώρα που φεύγει!

Του κανα νόημα, σταμάτησε, και μου λέει ότι δεν μπορεί να ανοίξει τις πορτες!!!!!!!!

και να πάω στην επόμενη στάση!

(Η αφετηρία με την επόμενη στάση δεν απέχουν πολύ και έχει κι κατι φαναρια)

και του λεω μα δεν θα προλαβω!

Και μου λεει, αμα δεν προλαβεις θα σε περιμενω στην αλλη στάση!

Τι λογική είχε αυτό δεν κατάλαβα. 

Πάντως όντως περίμενε λίγο στην άλλη για να προλάβω να μπω! :P

Και μετά φτάνω σπίτι με τα πολλά πολλά

Και ενώ μου λεγε η μάνα μου 

"Νωρίς ήρθες! Πως πέρασες?"

έρχεται εκεινη την ώρα ο Θέμος στα πόδια μου να μου τριφτεί 

και εγώ τον πιάνω αγκαλιά και τον φιλάω

 και μου λέει η μάνα μου

"Ξέρεις τι δώρο σου έκανε ο γάτος σήμερα?"

"Τι"

"Έλα να δείς"

Με πάει στην βεράντα και μου δείχνει κάτι

"Τι είναι αυτό?" της λέω

"Αρουραίος"

"Ψόφιος?" 

"Ε τι? Ζωντανος? "

"Και που τον βρήκες?"

"Στο χολ! Πίσω από το καναπέ"

ΝΙΩΘΩ ΤΟΟΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΤΟ ΜΟΥ! ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ! ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!!

Γενικά ωραιαααα που περάσαμε και σήμερα! Το ΚΑΤΑΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑ!

Part A.

                   Κι ενώ οι φίλοι μου στοιχηματίζουν πόσο θα διαρκέσει η καλή μου διάθεση, -κάαααααανε φίλους να δεις καλό σου λέει μετά!- ή τουλάχιστον έτσι νομίζω αφού δεν μου έχουν πει τπτ τέτοιο κατάμουτρα - απλώς η μια ζηλεύει και λέει πες μας τι πίνεις εσύ και δεν μας δίνεις, ο άλλος περιμένει τη πτώση μου γιατί είναι too good to be true, και ο τρίτος λέει ότι ασχολούμαι με αμπελοφιλοσοφίες- ενώ λοιπόν λέω γίνονται όλα αυτά η δική μου διάθεση καλά κρατεί! 

                  Καθημερινά βρίσκω λόγους και πράγματα να χαίρομαι!

Μπορεί να είναι από το πιο μικρό πράγμα, 

όπως ότι βρίσκω θέση να κάτσω στα ΜΜΜ όταν είμαι κουρασμένη (μεγααααααααλο πράγμα αυτό)

ή όταν τυχαίνει ενώ είμαι λίγο αδιάθετη/αρρωστούλα να βρίσκετε κάποιος συγγενής/φιλος/γνωστός με αμάξι που μπορεί να με πετάξει λίγο πιο κοντά στο σπίτι (μεεεεεεεεεγααααααλο πράγμα κι αυτό!)

ή όταν οι αναμονές στις διαφορές ουρές διαρκούν λιγότερο από ότι θα περίμενα (αυτό κι αν είναι καλό, ειδικά για όποιον ζει Αθήνα το εκτιμάει ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ!)

Χαίρομαι για πράγματα αυτονόητα, τόσο αυτονόητα που έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να τα απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε που τα έχουμε, και τα θεωρούμε αυτονόητα.

Όπως ότι έχω 2 πόδια, 2 χέρια, 2 μάτια, 1 στόμα,  και εν γένει όλα τα όργανα του σώματος εξωτερικά και εσωτερικά και όλα βαίνουν καλώς.

Οκ σίγουρα έχω μικρο-προβλήματα, αλλα so what?  Φαντάσου να ήμουν σε κατάσταση που δεν θα μπορούσα να φροντίσω μόνη μου τον εαυτό μου. 

Ξυπνώντας με αυτή την λογική φυσικό δεν είναι να είμαι ευδιάθετη?

Χαίρομαι γιατί έχω πρώτα από όλα την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μου η οποία με αγαπάει και με στηρίζει.

Φυσικά και έχουμε τους διαπληκτισμούς μας, όπως όλοι, 

αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μ αγαπάνε λιγότερο!

Χαίρομαι όμως και για πιο προσωπικά πράγματα. 

Για παράδειγμα όταν απολαμβάνω ένα γλυκό ή ένα φαγητό που μ αρέσει! (εννοείτε χωρίς τύψεις για τις θερμίδες, γτ εκεί ειναι η πραγματική απόλαυση, να μην αγχώνεσαι για τα κιλά που ίσως πάρεις. Άλλωστε τόσα χρόνια παρά το γεγονός ότι τρώω άτσαλα και ότι να ναι όπως να ναι, όταν να ναι, διατηρούμε πάντα σε φυσιολογικά επίπεδα)

ή όταν ο Θέμος, ο γάτος μου ντει, έρχεται και μυρίζει και κάθεται πάνω μου, στα πόδια μου, στο κεφάλι μου, στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, γενικώς όπου του ρθει και κοιμάται μαζί μου, 

ή όταν αργώ να ξυπνήσω έρχεται και με δαγκώνει, ή με πλησιάζει στο πρόσωπο σαν να τσεκάρει ότι αναπνέω ακόμα :P 

(έχω ένα θεματάκι με τον ύπνο! Τον λατρεεεευυυω!!! Κι μ αρέσει να κοιμάμαι ατελείωτες ώρες) 

ή όταν έρχεται στην πόρτα και με "υποδέχεται" όταν γυρνάω σπίτι! Ακόμα περισσότερο, όταν σε άσχετες στιγμές έρχεται κοντά μου και μου κάνει pur-pur-pur!

Σε ακόμα πιο προσωπικό και εσωτερικό επίπεδο χαίρομαι γιατί είμαι ΔΥΝΑΤΗ και κατάφερα να σηκωθώ για άλλη μια φορά. Γιατί φίλε/φίλη εκεί είναι η μαγκιά στην ζωή! 

Όχι να μη πέφτεις, αλλά να μπορείς να σηκώνεσαι ξανά και ξανά.

Πόσες φορές? Σαν την ρήση που λέει

ΝΙΚΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΠΟΤΕ... ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ 9 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΗΚΕ 10 !!!

 

Χαίρομαι για τόσα πράγματα, και αληθινά αν το θέλεις μπορείς να βρεις πολλά πράγματα για να χαρείς, που το κέφι μένει.

Και όλο αυτό συμπληρώνεται ευχάριστα με τις συζητήσεις με τους φίλους μου! (τις καμένο/χιουμοριστικές)

Χαίρομαι γιατί ψάχνοντας να βρω ποια είμαι πραγματικά 

ψάχνω να βρω πράγματα που μ αρέσουν καθημερινά.

Ακόμα και για "αρνητικά" σημεία της ζωής μου -ή έτσι τα έβλεπα ώς τώρα- 

αλλάζω την οπτική με την οποία τα αντιμετωπίζω

Τρανταχτά παραδείγματα είναι η σχολή και η δουλειά.

Για την μεν σχολή χαίρομαι γιατί επιτέλους είμαι ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ στους τίτλους τέλους

Κοινώς την τελειώνω! Πιστεύω πραγματικά, πως αν όλα πάνε καλά θα πάρω πτυχίο ΤΟ ΠΟΛΥ μέχρι το Σεπτέμβρη του 2011. Κι αυτό με χαροποιεί ακόμα πιο πολύ γιατί θα είμαι ελεύθερη να ακολουθήσω τα πραγματικά μου θέλω και όνειρα, όποια κι αν καταλήξουν να είναι αυτά!

Για την δε δουλειά, σκέφτομαι θετικά γιατί ξέρω πως δουλεύοντας τώρα εκεί, και δείχνοντας ένα θετικό και συνεργάσιμο πρόσωπο, με όλη την καλή διάθεση που έχω να βοηθήσω και να μάθω 5 πράγματα παραπάνω, ουσιαστικά δείχνω στα πρόσωπα που πρέπει να το δουν (aka familly)

πως έχω ωριμάσει αρκετά και δεν τα περιμένω όλα έτοιμα στο πιάτο. Έτσι όταν παρουσιαστούν ευκαιρίες σχετικές με τα πραγματικά μου θέλω θα είναι πιο εύκολο να τους πείσω να με στηρίξουν στις αποφάσεις μου, και να μη τις θεωρήσουν απλά καπρίτσια!

Η ουσία είναι πως κατά ένα μυστηριώδη τρόπο βρήκα το τρόπο να χαίρομαι.

Και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαίρομαι. Δεν είναι ότι το λέω για να το πω. Είναι κάτι σαν φιλοσοφία ζωής και θετικής θεώρησης των πραγμάτων.

Ακόμα κι αν δω ή συμβεί κάτι άσχημο δεν το αφήνω να με επηρεάσει. 

Σκέφτομαι αυτά που με κάνουν χαρούμενη!

Σας θυμίζει κάτι?

Ναι! Είναι ένας συνδυασμός από μελωδία της ευτυχίας 

-θυμηθείτε το τραγουδάκι που έλεγε-

"When the dog bites
When the bee stings
When I'm feeling sad
I simply remember my favorite things
And then I don't feel so bad"

Αλλά και το παιχνίδι της χαράς!

-θυμηθείτε και πάλι εκείνο το παιδικό βιβλίο με το κοριτσάκι 

την Πόλυ(Άννα) που ότι και αν του συνέβαινε χαιρόταν πάντα.

Και πάντα προσπαθούσε να βρίσκει κάτι αστείο ή ευχάριστο ακόμα και σε δυσάρεστα γεγονότα.

Ε κάπως έτσι προσπαθώ να διαμορφώσω και την δική μου φιλοσοφία.

Believe me, κάνει καλό
Με μια πρώτη γεύση, όχι επειδή ξαφνικά η ζωή γίνεται καλύτερη και ευχάριστη, 

αλλά γιατί νιώθεις εσωτερικά καλύτερα, και αυτό είναι πιο σημαντικό.

Όμως παρατήρησα και το άλλο φαινόμενο.

Όσοι με γνωρίζουν, θα καταλάβουν γιατί την πρώτη μέρα δυσκολεύτηκα

πάρα πολύ να βρω κάτι να χαρώ.

Όμως αποφάσισα να συγκεντρωθώ σε κάτι πάρα πολύ απλό.

Τον γάτο μου.

Όλη την μέρα σκεφτόμουν τα μουτράκια του, τα καμώματα του, τα πάντα.

Και όσο τον είχα στο μυαλό μου χαιρόμουν.

Πραγματικά όμως. Δεν πίεσα τον εαυτό μου, σε φάση πρέπει να νιώσω χαρά! :P

Την άλλη μέρα ήταν λίγο πιο εύκολο να κρατήσω την χαρά που αντλούσα από το γάτο μου μέσα μου!

Την επόμενη ήταν ακόμα πιο εύκολο και μάλιστα βρήκα και κάτι ακόμα μικρο να χαρώ

Την μεθεπόμενη κάτι ακόμα.

Δεν περίμενα μεγάλα γεγονότα για να χαρώ. Αρκουσαν και τα μικρά! Μια φευγαλέα σκέψη, ένα ζωάκι, μια κουβέντα, το λεωφορείο που ήρθε αμέσως, μια βόλτα. Όλα αυτά!

Δεν λέω ότι είναι εύκολο. Αλλά μπορεί να γίνει.

Ακόμα και τώρα δεν το κάνω εντελώς ασυναίσθητα αλλά ψάχνω πράγματα 

που μπορώ να νιώσω για αυτά χαρά και ευγνωμοσύνη.

Από κάτι απειροελάχιστο ως και κάτι μεγαλύτερο. 

Οτιδήποτε!

Δεν έχει σημασία ο λόγος. Αλλά το συναίσθημα που νιώθεις!

Εκτός από όλη αυτή την εσωτερική αλλαγή είναι και κάτι ακόμα.

Πριν αρκετό καιρό (κανα μήνα ) είχα συζητήσει με κάποια άτομα (και δεν ξέρω αν το θυμούνται)

το γεγονός ότι ένιωθα απλώς ΑΔΕΙΑ. 

Ανίκανη να δώσω το οποιοδήποτε συναίσθημα σε οποιονδήποτε.

Και μάλιστα είχα πει πως είμαι σε μια κατάσταση που νιώθω ότι έδωσα τόσα πολλά, 

που πλέον το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω.

Όμως τελικά ανακάλυψα πως δεν είναι καθόλου έτσι.

Έχω πάρα πολλά ακόμα μέσα μου.

Πάρα πολύ Αγάπη για να δώσω

και την δίνω!

Στον εαυτό μου (θα το αναλύσω σε άλλο ποστ αυτό) πρώτα απο ολα,

 προσπαθώ να την δώσω

στην οικογένεια μου και στους φίλους μου

μένοντας δίπλα τους όταν με χρειάζονται,

στον γάτο μου,

Και φυσικά την στέλνω σε εκείνον με τον οποίο είμαι ερωτευμένη. 

Τον Λύκο μου.

Και πραγματικά νιώθω υπέροχα αυτό και με γεμίζει.

Γιατί δίνω την αγάπη για μένα

(ακόμα και αν ακούγετε λίγο εγωιστικό αυτό)

Δίνω την αγάπη που έχω για να νιώσω καλά εγώ μέσα μου.

Να νιώσω ΓΕΜΑΤΗ

Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί ανταποκριθούν

στο συναίσθημα και στην θετική ενέργεια που στέλνω

αλλά είναι η πρώτη φορά που δεν με νοιάζει!

Δεν αγαπάω επειδή περιμένω ανταπόκριση 

-οπότε αν αυτή δεν έρθει πληγώνομαι-

Αγαπάω γιατί νιώθω χαρά με αυτό.

Και αυτό είναι κάτι που κανείς, κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει

Μόνο εγώ έχω την δυνατότητα να το στερήσω από τον εαυτό μου.

Και πιστεύω πως ίσως επειδή τώρα κάνω ότι κάνω για τον εαυτό μου,

και δεν μπαίνω σε διαδικασία "εκβιασμού" 

-αφού σ αγαπάω πρέπει να μ αγαπάς-

θα συμβούν τα καλύτερα!

(αυτά ήθελα να πω πάνω κάτω! Δεν ξέρω αν θα γράψω και part B επί του θέματος!)

 

Καλο Μηνα με ενα τραγουδάκι!

Στολίζω δέντρο με τα χιόνια του Χριστού
τραπέζι στρώνω με τα δώρα του χειμώνα
εσύ το φως ενός ορίζοντα κλειστού 
που το φορώ του ταξιδιού μου αρραβώνα. 

Ανάβω φώτα και λαμπιόνια ζωηρά
και μες στη φλόγα της γιορτής κεράκι λιώνω
φωτογραφίζω αναμνήσεις στη σειρά
να σε θυμάμαι όσο λείπω ένα χρόνο. 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω

και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’ αφήσω 

καθώς αργά θα ξετυλίγεις τον καιρό σου 

σαν παραμύθι να με βλέπεις στ’ όνειρό σου… 

Ζυμώνω δώδεκα Χριστόψωμα ζεστά
με της αγάπης τη μαγιά κι άσπρο αλεύρι
να τα μοιράσεις σε παιδάκια γελαστά
να’ χουν να λένε για τη δόξα του Δεκέμβρη

Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω

και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’ αφήσω

καθώς αργά θα ξετυλίγεις τον καιρό σου

σαν παραμύθι να με βλέπεις στ’ όνειρό σου….

Καλό μήνα !