Έχει περάσει ένας χρόνος σχεδόν. Ένας χρόνος από τότε που μπήκες στην ζωή μου. Έχουμε περάσει πολλά νομίζω. Τι λες κι συ?
* Την Απόσταση. * Την μη έγκριση της σχέσης μας από τρίτους. * Μικροπαρεξηγήσεις κι όχι μόνο * Τις ζήλιες μας. * Κι άλλα μικροπράγματα η και μεγαλύτερα.
Κι όμως είμαστε ακόμα εδώ. Ακόμα μαζί, να ονειρευόμαστε, Να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον, Αγάπη, φροντίδα(όσο μπορούμε), δύναμη.
Είσαι η Ζωή μου. Πραγματικά σε ευχαριστώ για όλα όσα μου χαρίζεις.
Την αυθόρμητη έκρηξη αγάπης.
Την ζήλια σου, γτ ακόμα κι αν γκρινιάζω, στην πραγματικότητα δν μπορώ χωρίς αύτη.
Είναι ένας τρόπος να μου δείχνεις την αγάπη σου κι την κτητικότητά σου. Και με τρελαίνει... Με κάνει κι νιώθω πως αξίζω... :$
Είναι τόσο υπέροχο το συναίσθημα του να ξέρεις ότι κάποιος σε αγαπά γι αυτό που σαι. Με όλες σου τις ατέλειες. Ακόμα κι αν μερικές συνήθειες θες να τις αλλάξεις από αγάπη προς τον άλλον.
Είσαι το μωρό μου. Και τίποτα δν θα το αλλάξει αυτό.
Απόδειξη ότι παρά τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν κάθε μέρα είμαι πιο πολύ ερωτευμένη.
Κάθε μέρα ενθουσιάζομαι απ την αρχή μαζί σου.
Είναι υπέροχο το συναίσθημα του να ξέρω πως η μέρα μου ότι κι να κάνω θα τελειώσει μαζί σου. Μέσω κινητού η μσν, δεν έχει σημασία.
Οι τελευταίες βραδινές ώρες είναι αφιερωμένες σε σένα. Ακόμα κι αν κάνουμε άλλα πράγματα ταυτόχρονα.
Νιώθω πως κατά έναν τρόπο τα κάνουμε μαζί.
Έχω τόσες αναμνήσεις από σένα. Περισσότερες απ όσες φαντάζετε κάνεις. Το ότι μένουμε μακριά, στην αρχή λόγο διαφορετικού τόπου διαμονής, τώρα λόγο σπουδών δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Μου χεις δώσει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον.
Μωρό μου σε αγαπάω. Όσο με αγαπάς θα μαι πάντα εδώ. Να ονειρεύομαι μαζί σου. Να ονειρευόμαστε μαζί για ένα κοινό μέλλον.
Σε ευχαριστώ. Η γατούλα σου.
Σ αγαπάω. Μ' ακούς?
