Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

19 Μαιου.

Μου εδωσες όλο τον κόσμο.

Τοσες υποσχεσεις. Τοσα ονειρα.

Ηθελα να κρατήσει για πάντα.

Ομως ο λυκος μου μεγάλωσε. Και έπαψε να κάνει όνειρα.
Επρεπε να τα θυσιάσει. Για εκεινον. Για να επιζήσει.

Και τα ξέχασε.

Τα ξέχασε όμως?

Δεν ξέρω, δεν προκειται να μου πει.
Ισως να μη θελει καν πια να με ξέρει.

Ημουν... Ειμαι... Απλώς ένας μπελάς.

Ενας μπελάς που πάντα θα ονειρευεται οτι τρεχει πάλι διπλα στον λύκο της.

Χρονια πολλα. 19.5. 07

Δεν θα ξεχασω ποτέ αυτό που μου είπες εκείνη τη μέρα.
Τον αυθορμητισμό σου. Τα μάτια σου να λάμπουν.

Λυκε μου, οσο κι αν με αποφευγεις, δεν μπορεις να τρέξεις μακρυα απο όσα νιώθω.

Σ αγαπώ. Ακομα κι αν εσύ ξεχάσεις, κι μ' αρνηθείς.

Παντα θα σ αγαπω.

2 αναταράξεις:

next_day είπε...

δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους επέτειοι.. :(

SorroWords είπε...

den einai epeteios xwrismou agaph mou. Aplws egw panta thimamai oles tis meres. Kathe mhna. Gt exoun ksexwristh thesh sthn kardia mou, ki den tha mporousa pote na tis arnithw!