Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Ανθισμένη μου Μυγδαλιά...

                                                      Vincent Van Gogh

 Λίγο ακόμα θα ιδούμε(χ2)
τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν(χ3)

Λίγο ακόμα θα ιδούμε(χ2)
τα μάρμαρα να λάμπουν
να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα!


Η δική μου άργησε να ανθίσει, αλλά τα κατάφερε.
Έχω δυο μικρές αμυγδαλιές, στο μπαλκόνι μου 
(δηλαδή στο έδαφος είναι φυτευμένες, 
αλλά τα κλαδιά τους φτάνουν μέχρι το μπαλκόνι μου. 
Κάποτε το άγγιζαν κιόλας και τα κλαδιά τους μπλέκονταν με τα κάγκελα. 
Αλλα τα κόψαμε εκείνα τα κλαδιά, 
γιατι έρχονταν αρουράιοι και μπουκάρανε στο δωματιο μου... )

Ξυπνησα λοιπόν και βγήκα στο μπαλκόνι.
1 εικόνα = 1000 λέξεις λένε.
Ηθελα να μοιραστώ μερικές εικόνες μαζί σας. 

Η μια μου αμυγδαλιά τώρα βγάζει τα μπουμπουκάκια της...
Με φόντο τον δρόμο...





Και με φόντο το γρασίδι....
Η άλλη μου αμυγδαλια όμως...

ΑΝΘΙΣΕ!
Στον εεεμ... ημιακάλυπτο??
Και ένα ζουμαρισμένο πλάνο!

Λένε πως είναι μήνυμα αισιοδοξίας η ανθισμένη αμυγδαλιά.
Αισιοδοξώ λοιπόν 
πως θα ακουσώ ξανά το σ αγαπώ 
ενώ χάνομαι στο βλέμμα σου.
Δεν ξέρω, ίσως τα πάντα να είναι λάθος. 
Όσα νιώθω για σένα, όσα σκεφτομαι, το οτι ακόμα ελπίζω.
Το οτι ακόμα ονειρευομαι...


Αλλα δες αυτους τους στιχους. 
του Νίκου Καριπίδη.
"Μπλε αμυγδαλιές".

Κάποτε σκέφθηκα πως υπάρχουν
μπλε αμυγδαλιές
και τις υποσχέθηκα
στον εαυτό μου.

 
Μετά έμαθα πως δεν υπάρχουν
μπλε αμυγδαλιές.
Ώσπου να το μάθω
σπατάλησα μια ζωή.


Αν είχα κι άλλες δέκα ζωές
θα τις σπαταλούσα
για τις μπλε αμυγδαλιές,
για τις μπλε αμυγδαλιές
που δεν υπάρχουν.


Κι αν στη ζωή σου δεν ονειρεύεσαι
μπλε αμυγδαλιές,
άσχετα αν υπάρχουν ή όχι,
τότε η ζωή σου δεν θα αξίζει
τόσο όσο πιστεύεις ότι αξίζει.

Και υστερα έλα πες μου πως είναι λάθος 
να ονειρευομαι εσένα.
Την δική μου μπλε αμυγδαλιά.
Οτι και να κάνεις εγώ πάντα θα σε αγαπω. 
Συγχώρα με.
Δεν μπορώ να αλλάξω.


P.S. I LOVE YOU
19 σήμερα. Θυμάσαι?
Εγω ναι.
Πάντα θα θυμάμαι.

5 αναταράξεις:

Αντίνοος είπε...

8eodwraaaakhhhhhhhhhhs XD XD XD


kai o allos gamatos me tis mple amugdalies :)
(ligo aisxos epi8eto exei bebaia - karipidhs? lol :P )


Egw ta lew gia thn ANOIKSH. Kanenas dn me akouuuuuei

(ktos apo thn kuruna m)


Poso omorfo einai na oneireuesai? Oxi pes m......

SorroWords είπε...

υπέροχα κομματια κι τα δυο.

εγω πάντως θα ονειρευομαι.
κι πιαστώ μαλακας...

Ανώνυμος είπε...

Η Άνοιξη είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου <3 Όλα ξυπνάνε με τον πιο όμορφο τρόπο από τον Χειμώνα...

Επιβάλεται να ονειρευόμαστε (;

anastasia είπε...

ο λατρεμένος μου βαν γκογκ, οι αμυγδαλιές, το ποίημα
πόσα ωραία πράγματα μαζεμένα σε μία ανάρτηση :)

SorroWords είπε...

@nipenthes, καλούλα είναι μωρέ κι η ανοιξη, αν κι γω κατα βάθος ειμαι κορίτσι του χειμώνα (φθινοπώρου) :P
Kαι ναι! Επιβάλλεται και δεν αναβάλλεται!


@αναστασία, χαιρομαι μικρή μου που σ αρεσε η αναρτησούλα μου <3