Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

1η Παραγραφος. The End.

Λέξεις. Συναισθήματα.

Πάθος. Πράξεις.

Μετάνοια.

Και πάλι απο την αρχή.

Θα μπορούσε να πεί κανείς, πως οι ζωές μας είναι σαν ένα βιβλίο.

Για άλλους είναι ένα άρλεκιν. Σεξ, βια, συναισθημα. Όλα επιδερμικά.

Για άλλους ένα ρομαντζο. Μια εξισσορόπησης της λογικής και της ευαισθησίας στο σήμερα.
Ισως με συγκαλυμμένη υπερηφάνεια και προκαταλήψεις.

Για άλλους οι  Financial Times. Απο το μηδέν χτίσαν αυτοκρατορίες.

Μα για τους περισσότερους απο μας, είμαστε απο κείνα τα βιβλια με τις συλλογές διηγημάτων.

Επιλεγμένες αναμνήσεις, ειτε καλές είτε άσχημες, που σκιαγραφούν το ποιοι είμαστε πίσω απο το προσωπείο που προβάλουμε.


Εσύ τι ιστορία έχεις να μας πεις σήμερα?

2 αναταράξεις:

Για-Σε-Μι είπε...

μου είχαν πει μια ιστορία πως όλα γίνονται με ένα μαγικό ραβδί, αλλά ήμουν πολύ μικρή για να μην το πιστέψω.
μετά την άλλαξαν λιγάκι και μου είπαν πως όλα γίνονται από τυχαίες συμπλεύσεις, ήμουν αρκετά μεγάλη για να καταλάβω τι εννοούσαν.
όταν ήρθε η ώρα να ξεσκονίσω κι εγώ τις αναμνήσεις μου και να απαντήσω, άκουσα κάποιον να φωνάζει πως όλα είναι απλές βιολογικές διαδικασίες και συνήθεια.
μόνο που να....τον είχα πιστέψει σε όλα τα άλλα μα σε αυτό βρήκα εκείνο το μικρό ψεγάδι.

SorroWords είπε...

Και τελικά? Τι είναι καλύτερο? Να πιστεύεις? Η να βρίσκεις μικρά ψεγάδια που όμως σε κρατάνε "προσγειωμένη"?