Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

12 Οκτωβριου 2007

Όχι δεν έγινε κάποιο λάθος, ούτε χτύπησε ο δαίμονας του τυπογραφείου.
Εκείνη ήταν η πρώτη μέρα που σου μίλησα λίγο πιο προσωπικά. Θυμάσαι?

Εγώ θυμάμαι. Παίζαμε "battles-games" σε ένα forum -πάει καιρός που σταμάτησα να μπαίνω εκεί. Μάλλον και εσύ τώρα πια, αν κι στις αρχές έμπαινες.. Και κάποια στιγμή μιλήσαμε μέσω πμ. Αλλά επειδή δεν βολευόμουν με τα πμ σε ρώτησα αν έχεις μσν. Χωρίς καν να μπορώ να υποψιαστώ τι θα ακολουθούσε.

Δεν μπορούσα να φανταστώ, όπως μου αποκάλυψες στην συνέχεια, οτι είχες ψάξει στο νετ για μένα και σου είχα αρέσει. Ημουν δυσπιστη απεναντι σου... Θυμάσαι? Μου έλεγες πως ενιωθες, και σε απέκρουα, πιστεύοντας πως αν με εβλεπες απο κοντά θα μετανιωνες, και θα αλλαζες γνώμη.

Όμως σιγά σίγα με κέρδισες. Έγινες η αδυναμία μου.
- Πόσο καιρό είχα να σε πω έτσι...
Επαναπαύτηκα στα κλασσικά (μωρο μου, νινακι μου, ψυχουλα μου..)-

Και από τότε μπήκα σε έναν άλλο κόσμο. Σε ένα κόσμο που είχα εγκαταλείψει κάθε ελπίδα ότι θα γίνω μέρος του. Ένα κόσμο που θα με δεχόταν και θα με αγαπούσαν για αυτό ακριβώς που ήμουνα.

Σε ξέρω 3 χρόνια. Μου έχεις δώσει τόσα πολλά, με έκανες καλύτερο άνθρωπο από πολλές απόψεις. Εχεις την σπάνια -ομολογουμένως- ιδιότητα να με κάνεις να βλέπω τα λάθη μου. Κι ας μου έχεις πάραπονο πως δεν σε ακούω. Απλώς είμαι λίγο πεισματάρικο νινάκι.

Θυμάμαι -είναι περιεργο τελικά τι θυμούνται οι ανθρωποι- πως όταν μια φορά δεν σου είχα πει τπτ, μου είχες κρατησει μουτράκια. Κι όταν σε ρωτησα γιατί μου είχες πει πως για σένα αυτη η "επέτειος" ήταν πιο σημαντική. Γιατί σου είχα δώσει μια ευκαιρία να με πλησιάσεις. Το θυμάσαι αυτό?


Θελω να πιστευω, πως σήμερα. 3 χρονια μετά ειναι η δική μου ευκαιρια να σε πλησιασω. Γιατί το είχα δει πολυ εγωιστικα... Δεν είχα νιαστεί για σένα, δεν ήμουν δίπλα σου όπως θα ήθελες. Αλλα σε πίεζα με τα δικά μου θέλω... Με αποτέλεσμα εγώ η ίδια να σε απομακρύνω άθελα μου από κοντά μου, όσο κι αν εσύ δεν το ήθελες. Έτσι δεν είναι?

-Εξακολουθώ να θέλω όσο τίποτα να έρθω εκεί να γιορτάσω τα γενέθλια μου πάντως, αν και καταλαβαίνω περισσότερο γιατί δεν μπορείς... Αλλά και πάλι είναι τα γενέθλια μου, έχω ένα μικρο δικαίωμα να είμαι εγωιστική όσο αφορά αυτή την μέρα :$ Σωστά?- Μακάρι να μη μου το στερούσες αυτό. Μια μοναδική μικρή απόλαυση που ήλπιζα να μου επιτρέψουν οι συνθήκες, μα κυρίως εσύ. :$

Όμως δεν θέλω να καταστρέψω την ευκαιρία που έχω ακόμα -ελπίζω- να είμαι κοντά σου. Και δεν θα επιμείνω. Φαντάζομαι ξέρεις καλύτερα από όλους πως θα επηρεάσει την ψυχολογία μου, γιατί απλώς με ξέρεις πολύ πολύ καλά για να μπορέσω να σου κρυφτώ :$

1 αναταράξεις:

Αντίνοος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.